Η φάρμα των ζώων

Η Φ Α Ρ Μ Α Τ Ω Ν Ζ Ω Ω Ν 11 Έζησα μια μακρά ζωή, είχα πολύ χρόνο για περισυλλογή όσο ξάπλωνα μόνος στο παχνί μου και νομίζω πως μπο- ρώ να ισχυριστώ ότι κατανοώ τη φύση της ζωής σ’ αυτή τη γη τόσο καλά όσο και τα άλλα ζώα – ίσως και λίγο καλύτερα. Γι’ αυτό, λοιπόν, θέλω να σας μιλήσω. »Πείτε μου, σύντροφοι, πώς θα χαρακτηρίζαμε αυτή τη ζωή που μας έτυχε να ζούμε; Ας τη δούμε απροκα- τάληπτα, χωρίς εξωραϊσμούς: είναι μια ζωή δυστυχισμέ- νη, κουραστική και σύντομη. Γεννιόμαστε, μας δίνουν μονάχα όση τροφή μας χρειάζεται για να στεκόμαστε στα πόδια μας, τους πιο ικανούς από μας τους αναγκά- ζουν να δουλεύουν ώσπου να εξαντληθούν, κι όταν πια παύουμε να είμαστε χρήσιμοι, μας σφάζουν με την πιο αποτρόπαιη σκληρότητα. Κανένα ζώο στην Αγγλία δεν ξέρει τι σημαίνει ευτυχία ή ανάπαυλα μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Κανένα ζώο στην Αγγλία δεν είναι ελεύθερο. Η ζωή των ζώων είναι δυστυχία και σκλαβιά – αυτή είναι η καθαρή αλήθεια. »Άραγε φταίει η φύση των πραγμάτων; Φταίει που η γη μας είναι φτωχή και δεν μπορεί να προσφέρει μια υποφερτή ζωή σε όσους την κατοικούν; Όχι, σύντροφοι, χίλιες φορές όχι! Το χώμα της Αγγλίας είναι εύφορο, το κλίμα της καλό, είναι σε θέση να παρέχει άφθονη τροφή σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό ζώων από αυτά που σήμερα τρέχουν στα λιβάδια της. Και μόνο αυτή η φάρμα θα μπορούσε να θρέψει δέκα άλογα, είκοσι αγελάδες, εκα- τοντάδες πρόβατα – κι όλα τους να ζουν με τέτοια άνε-