Η φάρμα των ζώων

Τ Ζ Ο Ρ Τ Ζ Ο Ρ Γ Ο Υ Ε Λ 10 θα κινδύνευαν να τσαλαπατηθούν. Η Κλόβερ δημιούρ- γησε με τα πόδια της ένα προστατευτικό τείχος γύρω τους και τα παπάκια φώλιασαν κάτω από την κοιλιά της και, χωρίς χρονοτριβή, αποκοιμήθηκαν. Την τελευταία στιγμή, η Μόλι, η χαζούλα, όμορφη, λευκή φοράδα που έσερνε το αμαξάκι του κυρίου Τζόουνς, μπήκε μέσα σεινάμενη λυγάμενη, μασουλώντας έναν κύβο ζάχαρη. Πήρε θέση μπροστά μπροστά κι άρχισε τα παιχνίδια με την άσπρη χαίτη της, ελπίζοντας να τραβήξει την προ- σοχή στις κόκκινες κορδέλες που ήταν πλεγμένες στο τρίχωμά της. Τελευταία απ’ όλους μπήκε η γάτα, που έριξε μια εξεταστική ματιά γύρω, αναζητώντας, ως συ- νήθως, την πιο ζεστή θέση· τελικά, στριμώχτηκε ανά- μεσα στον Μπόξερ και την Κλόβερ κι άρχισε να ρονρο- νίζει ευχαριστημένη όση ώρα μιλούσε ο Στρατηγός, χωρίς ν’ ακούει λέξη απ’ όσα έλεγε. Όλα τα ζώα ήταν τώρα παρόντα, εκτός από τον Μόου­ ζες, το εξημερωμένο κοράκι, που κοιμόταν γαντζωμέ- νο σε μια βέργα πίσω από την πόρτα. Όταν ο Στρατηγός είδε πως είχαν όλοι βολευτεί και περίμεναν ανυπόμονα, καθάρισε τον λαιμό του και άρχισε: «Σύντροφοι, ήδη ακούσατε για το παράξενο όνειρο που είδα χθες βράδυ. Θα έρθω σ’ αυτό αργότερα. Πρώ- τα, έχω να πω κάτι άλλο. Δεν νομίζω, σύντροφοι, ότι θα είμαι μαζί σας πολλούς μήνες ακόμα, και προτού πεθάνω, αισθάνομαι πως είναι καθήκον μου να σας με- ταδώσω την πείρα και τη γνώση που έχω αποκτήσει.