Η εποχή του κακού

25 Η Ε Π Ο Χ Η Τ Ο Υ Κ Α Κ Ο Υ γή. Γνώριζαν τα όριά τους. Για να μην προσκαλέσουν τον ίδιο τους τον θάνατο. Η μητέρα του Ατζέι, η Ρούπα, είναι πάλι έγκυος. Η μεγαλύτερη αδελφή του, η Χέμα, φροντίζει την κα- τσίκα τους. Αυτό είναι το Ανατολικό Ούταρ Πραντές. Χίλια εννια- κόσια ενενήντα ένα. Στον βορρά υψώνονται οι πρόποδες του Νεπάλ. Το φεγγάρι διακρίνεται για πολύ μετά το ξημέρωμα. Προτού πάρει ο Ατζέι την πρώτη του ανάσα τον πεν- θούσαν ήδη. 2 Είναι χίλια εννιακόσια ενενήντα ένα και η περιοχή βρίσκε- ται σε απελπιστική κατάσταση. Οι γαιοκτήμονες της ανώ- τερης κάστας και τα τσιράκια τους καλοπερνάνε. Το αγό- ρι πηγαίνει περπατώντας κάθε μέρα στο δημόσιο σχολείο, ένα παλιό, παρατημένο κέλυφος, μια ψεύτικη ελπίδα από τσιμέντο χωρίς πόρτες, με ξύλινα σαραβαλιασμένα παρά- θυρα, σπασμένα και γεμάτα τρύπες, δωμάτια πολύ μικρά για τόσα παιδιά, με μύτες που τρέχουν μύξες, μαλλιά λα- δωμένα, ξεφτισμένες στολές που τις πλένουν παλεύοντας την παλίρροια της φθοράς. Ο δάσκαλος λείπει, πολλές φο- ρές είναι μεθυσμένος, άλλοτε τα παρατάει, άλλοτε παίρ- νει τον κρατικό μισθό ενώ κάθεται σπίτι του. Ο Ατζέι εί- ναι φτωχός, παραπάνω από φτωχός, αποκλεισμένος στο πίσω μέρος μαζί με τους άλλους Ντάλιτ –τους Βαλμίκι,