Η εποχή του κακού

23 Η Ε Π Ο Χ Η Τ Ο Υ Κ Α Κ Ο Υ Τον πήγαν στο γραφείο του διευθυντή. Μια ευχάριστη ποικιλία: φρεσκοκομμένα φρούτα, πίτες παράτα , δροσιστικό λάσι . Ένα παραδείσιο όραμα. Ο διευθυντής του λέει να καθίσει. «Κάνε ένα τσιγάρο. Πάρε ό,τι θες. Έγινε κάποιο λάθος. Δεν μ’ ενημέρωσαν» λέει. «Αν είχα ενημερωθεί, δεν θα είχε συμβεί όλο αυτό. Αλήθεια, κανένας δεν ήξερε, ούτε καν οι φίλοι σου. Μα θ’ αλλάξουν τα πράγ- ματα. Θα σε πάνε στους φίλους σου τώρα. Θα ’σαι ελεύθερος, μέ- σα σε λογικά πλαίσια. Κι αυτό το ατυχές περιστατικό μ’ εκείνους τους άντρες θα το ξεχάσουμε. Μπορούμε να τους τιμωρήσουμε. Αν και τους τιμώρησες ο ίδιος, έτσι δεν είναι; Φοβερός. Α, κι αυ- τά τα λεφτά, είναι δικά σου. Θα ’πρεπε να ’χες πει κι εσύ κάτι. Θα ’πρεπε να το ’χες ξεκαθαρίσει. Θα ’πρεπε να μας έχεις ενημερώ- σει. Γιατί δεν μας ενημέρωσες;» Ο Ατζέι κοιτάζει το φαγητό, το πακέτο με τα τσιγάρα. «Για ποιο πράγμα;» Ο διευθυντής χαμογελάει. «Ότι είσ’ άνθρωπος του Ουαντία».