Η εποχή του κακού

20 D E E P T I K A P O O R ντα χρόνια στη γη, του λέει. Πάνω από εξήντα χρόνια. Είναι οδη- γός ρίκσο από την Μπιχάρ, ή τουλάχιστον ήταν όταν βρισκόταν έξω. Περιμένει έξι χρόνια να δικαστεί. Είναι αθώος. Είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που λέει. «Είμ’ αθώος. Λένε ότι είμ’ έμπορος ναρκωτικών. Είμ’ αθώος. Με πιάσανε στο λάθος μέρος. Ήταν ένας έμπορος στο ρίκσο μου, μα το ’βαλε στα πόδια κι οι αστυνομικοί πιάσαν εμένα». Συνεχίζει ρωτώντας τον Ατζέι για τι κατηγορείται, πόσα λεφτά έχει κρυμμένα πάνω του. Ο Ατζέι τον αγνοεί, γυρίζει από την άλλη πλευρά. « Όπως θες» λέει κεφάτα ο γέρος «αλλά πρέ- πει να ξέρεις ότι εγώ μπορώ να φροντίσω διάφορα εδώ μέσα. Για εκατό ρουπίες σου φέρνω κι άλλη κουβέρτα, για εκατό ρουπίες σου βρίσκω καλύτερο φαΐ». «Άσ’ τον ήσυχο» βρυχιέται ένας άλλος κρα- τούμενος, ένας παχουλός, σκουρόχρωμος νεαρός από το Άλιγκαρ, που καθαρίζει τα δόντια του μ’ ένα ξυλάκι νιμ . «Δεν ξέρεις ποιος είναι, είν’ ο Δολοφόνος με τη Μερσεντές». Ο γέρος ξεμακραίνει σέρνοντας τα πόδια του. «Είμαι ο Άρβιντ» λέει ο χοντρός νεαρός. «Λένε ότι σκότωσα τη γυναίκα μου. Είμ’ αθώος». Έξω στην αυλή, την ώρα του διαλείμματος. Εκατοντάδες κρατού- μενοι ξεχύνονται από τα κελιά τους για να προαυλιστούν. Άντρες τον αναμετρούν με το βλέμμα. Αποτελεί ένα είδος διασημότητας. Όλοι έχουν ακούσει για τον Δολοφόνο με τη Μερσεντές. Θέλουν να τον δουν από κοντά, να κρίνουν οι ίδιοι αν είναι αθώος ή ένο- χος, να δουν πόσο σκληρός είναι, να αποφασίσουν πού θα μπορού- σε να ανήκει. Δεν τους παίρνει πάνω από ένα λεπτό για να κατα- λάβουν ότι είναι ένας από τους αθώους, το εξιλαστήριο θύμα για κάποιο πλούσιο αφεντικό. Άντρες προσπαθούν να του εκμαιεύ- σουν την αλήθεια. Τι του υποσχέθηκαν για να δεχτεί; Κάτι καλό; Λεφτά, όταν θα βγει από τη φυλακή; Ή να στείλουν τους γιους