Η εποχή της δωρεάς

35 1 Κάτω Χώρες « Πρώτης τάξεως απόγευμα για να ξεκινήσει κανείς» είπε κοι­ τάζοντας τη βροχή ένα από τα φιλαράκια που με ξεπροβόδιζαν και κατέβασε τα ρολά του παράθυρου. Oι άλλοι δυο συμφώνησαν. Προστατευμένοι από το στεγα­ σμένο πεζοδρόμιο του Σέφερντ Μάρκετ που βγάζει στην οδό Κάρζον βρήκαμε επιτέλους ένα ταξί. Στην οδό Χαφ Μουν όλοι οι γιακάδες ήταν σηκωμένοι. Στο Πικαντίλι, χίλιες γυαλιστερές ομπρέλες έγερναν πάνω σε άλλα τόσα μελόν καπέλα· οι μπουτίκ της οδού Τζέρμιν, παραμορφωμένες από τη νεροποντή, θύμιζαν υποβρύχιες σπηλιές και οι κοσμικοί κύριοι του Πολ Μολ, με το μυαλό τους στο κινέζικο τσάι και στις φρυγανιές αντζούγιας, αναζητούσαν καταφύγιο στα σκαλοπάτια της λέσχης τους. Τα νερά στα σιντριβάνια της πλατείας Τραφάλγκαρ στροβιλίζονταν στη φορά του ανέμου σαν νηματόσκουπες· το ταξί μας, αναχαι­ τισμένο από το συνωστισμό των καθημερινών επιβατών του μετρό που σκόνταφταν τρέχοντας κατά το Τσάρινγκ Κρος, χώ­ θηκε στη Στραντ και, ανοίγοντας δρόμο μέσα στο πανδαιμόνιο της κυκλοφορίας, ανηφόρισε, τσαλαβουτώντας, το Λάντγκεϊτ Χιλ: O θόλος του Αγίου Παύλου σαν να βούλιαζε στους κολονά­ τους ώμους του. Oι τροχοί μας προσπέρασαν τη μισοναυαγισμέ­ νη μητρόπολη και ένα λεπτό αργότερα, η σκιά του Μνημείου 29 πίσω από τα πέπλα της βροχής έδειχνε να ξεκόβει από την κα