Η εποχή της δωρεάς

Η Ε Π Ο Χ Η Τ Η Σ Δ Ω Ρ Ε Α Σ 43 νε μακριά– ενώ η καταχνιά δεξιά και αριστερά μου μεταμόρφω­ νε τις ιτιές σε φαντάσματα για να τις καταπιεί λίγο μετά. Πού και πού κάποιος ποδηλάτης με ξυλοπάπουτσα, μυτερό σκουφί και προστατευτικά μαξιλαράκια για τα αυτιά έπαιρνε σάρκα και οστά μπροστά μου και το πούρο του άφηνε μια υποψία μυρωδιάς από την Ιάβα ή τη Σουμάτρα που πλανιόταν στον αέρα κάμποση ώρα μετά το πέρασμά του. Ήμουν ικανοποιημένος από την εξάρ­ τυσή μου: Tο σακίδιό μου ισορροπούσε στους ώμους μου ανα­ παυτικά και ο σηκωμένος γιακάς της παλιάς χοντρής χλαίνης μου, σφιχτοθηλυκωμένος από έναν πρόσθετο λαιμοδέτη που είχα μόλις ανακαλύψει, με προστάτευε σαν ζεστό τούνελ· η πα­ λιά βελουδένια κυνηγετική κιλότα μου, με το δερμάτινο υπογο­ νάτιο ντουμπλάρισμα που είχε μαλακώσει από τη χρήση, οι γκρίζες στρατιωτικές περικνημίδες μου και οι αρβύλες με τα πολλά καρφιά με θωράκιζαν ερμητικά από την κορυφή ως τα νύχια· δεν απόμενε σχισμή για το ξεροβόρι. Σύντομα φορτώθη­ κα με χιόνι και ένιωθα τα αυτιά μου να κουδουνίζουν, ήμουν όμως αποφασισμένος να μην υποκύψω σε εκείνα τα αποκρου­ στικά μαξιλαράκια. Όταν σταμάτησε να χιονίζει, το καθάριο πρωινό φως μού αποκάλυψε μια υπέροχη επίπεδη γεωμετρία από κανάλια, πόλντερ 33 και ιτιές, αμέτρητα πανιά ανεμόμυλων που η πνοή του ανέμου είχε βάλει σε κίνηση καθώς και σύννεφα – και όχι μόνο αυτά· σύντομα, οι παγοδρόμοι των καναλιών –ως εκείνη τη στιγ­ μή κρυμμένοι από τις χιονονιφάδες– σκόρπισαν εδώ και κει, σαν ένας άγριος φτερωτός δράκοντας από τα βάθη του ορίζοντα να είχε ορμήσει συρίζοντας ανάμεσά τους. Ήταν ένα παγοθραυστι­ κό σκάφος – μια ξύλινη σχεδία πάνω σε τέσσερις σαμπρέλες με τεντωμένο πανί που την πιλοτάριζαν τρία ριψοκίνδυνα αγόρια. Ταξίδευε κυριολεκτικά με την ταχύτητα του ανέμου καθώς ο