Η επιστροφή του τσάρου (Κουρσάροι της περιπέτειας)

10 με τη σειρά τους θα έβγαζαν ακόμα περισσότερα χρήματα μόλις θα έστελναν τις γούνες τους στις κυρίες της Αγίας Πετρούπολης. Ο Γιάκοβ αναρωτιόταν συχνά τι το ωραίο είχε να φορά κανείς γούνες μικρών άγριων ποντικών. Μόνο που δεν έβρισκε καμία απάντηση στο ερώ- τημά του. Αυτές τις κυρίες με τις γούνες τις είχε δει ελάχιστες φορές και μάλιστα από πολύ μακριά. «Γιάκοβ;» ακούστηκε ξαφνικά μια φωνή να ψι- θυρίζει μες στον άνεμο, αποσπώντας τον από τις σκέψεις του. Το αγόρι πετάχτηκε όρθιο με μία και μόνο κίνη- ση, σαν ακροβάτης. Ο κύριος Ποτότσκι, με τη μακριά γενειάδα του και τα γκρίζα του μάτια, εμφανίστηκε πίσω από τον λόφο. «Πρέπει να φύγουμε» του είπε. «Τι;» Ο Γιάκοβ τον κοίταξε απορημένος. «Και πού θα πάμε;» Ο κύριος Ποτότσκι δεν μπήκε στον κόπο να του απαντήσει. Έκανε μεταβολή και γύρισε εκεί απ’ όπου είχε έρθει, αφήνοντάς τον μαρμαρωμένο σαν άγαλμα. Το αγόρι πήρε το σακίδιό του, γεμάτο ακόμη με τις παγίδες του, κι έτρεξε πίσω του. Μόλις πέρασε τον λόφο, ξαφνιάστηκε βλέποντας ότι δεν ήταν