Η επιστροφή της Πηνελόπης

15 Η Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ο Φ Η Τ Η Σ ΠΗ Ν Ε Λ ΟΠΗ Σ Επιθυμούσε να φτάσει σαν τον Οδυσσέα . Στο ένα χέρι κρατούσε τη βαλίτσα του και στο άλλο ένα ταξιδιωτικό καλάθι που περιείχε τα βιβλία του . Στην κορυφή η Ιλιάδα κι η Οδύσσειά του · εκεί ήταν η θέση τους , ψηλά . Το καλάθι ήταν βαρύ , ενώ η βαλίτσα ελαφριά . Είχε φέρει μαζί του μόνο ένα μάτσο όνειρα . Όφειλε να τους δώσει ένα όνομα και τα είπε όραμα . Για το όραμά του θα ζούσε στο εξής · ήταν απόφαση και , περισσότερο ακόμα , ήταν πίστη . Θα γινόταν πληγή . Μαύρο-άσπρο, μαύρο-άσπρο. Λύπη-χαρά, κακό-καλό. Σκοτάδι-φως, σκοτάδι-φως. Κοιτούσα τους περαστικούς φανοστάτες της λεωφόρου, έναν έναν, όπως τους προσπερνούσε το βιαστικό ταξί. Επέτρεπα στα ισχυρά φώτα τους να με τυφλώνουν · με βοηθούσε να επιστρέφω. Το παρελθόν έτρεχε προς εμένα γρηγορότερα, η σύγκρουση θα ήταν αναπόφευκτη. Φτάνοντας στη θαμμένη πολιτεία μας , όπως όλες εσείς οι Πηνελόπες αυθόρμητα θα φέρω το χέρι μου σκιάδι στο μέτωπο , γιατί τα τωρινά μπροστά μου θα είναι πιο φωτεινά από όσο αντέχουν τα μάτια μου . Θα νομίζω πως λαμποκοπούν οι γυάλινοι ουρανοξύστες της σύγχρονης Σμύρ- νης , αλλά δεν είναι έτσι . Θα ανακαλύψω ότι φεγγοβολάει το παρελθόν · η προηγούμενη ζωή στον ίδιο τόπο . Οι άνθρωποι που τη διέσχισαν χάραξαν την πόλη με την ανάσα τους . Θα σκαλώνει η ματιά μου στα σημάδια στις πέτρες . Με τη σειρά μου και εγώ , με το χέρι σκιάδι θα διώξω από το μέτωπο μια τούφα μαλλιά που θα σπρώξει εκεί ένα βιαστικό αγέρι , σταλμένο από τον φοβισμένο γέροντα Σίπυλο . Θα τρέξει από το βουνό κάτω γρή- γορα να με προλάβει , να μη δω , μήπως πονέσω .