Η επιστροφή της Πηνελόπης

26 Ν O Ε Λ ΜΠ Α Ξ Ε Ρ σε από κοντά την ανακατασκευή της πόλης, η οποία δεν είχε ολο- κληρωθεί στις μέρες του. Ηελληνική γειτονιά της Αγίας Αικατερίνης, που με ενδιέφερε πρωτίστως, γιατί εκεί ήταν χτισμένο το σχολείο μας, απείχε δυο βήματα από το σπίτι του. Αλλά και ο Άγιος Δημή- τριος και ο Άγιος Τρύφωνας, όλοι οι παλιοί ελληνικοί μαχαλάδες ήταν, μου περιέγραψε, μια περπατησιά απόσταση. Σημαντικές παιδικές του εμπειρίες, μαζί με αφηγήσεις των γονιών και της κοινότητάς του τόσο από την Καταστροφή όσο και από το πολυετές διάστημα που ακολούθησε έως ότου πάρει η πόλη τη ση- μερινή μορφή της, είχε την καλοσύνη να μου τις αποκαλύψει στην εκτενή επικοινωνία μας που προηγήθηκε της επίσκεψής μου στη Σμύρνη. Είχαμε γνωριστεί σε ιστότοπο που απευθυνόταν σε λεβα- ντίνους και απογόνους των λεβαντίνων της Μικράς Ασίας. Αποδε- χόμενος ο Πιέρο την παράκλησή μου, σήμερα θα μου τα έδειχνε. Ό,τι είχε απομείνει. «Έλα! Υπόσχομαι να σου δείξω και όλα τα παλιά που δεν γνω- ρίζει εύκολα ο επισκέπτης. Αποκλείεται να τα αναγνωρίσεις ποτέ από μόνη σου» μου είπε με τα αλάνθαστα ελληνικά του, που γνώρι- ζε μόνο να τα μιλάει, όπως γινόταν πιο παλιά με τους ξένους της Σμύρνης που συναναστρέφονταν Έλληνες Σμυρνιούς. ΟΠιέρο ανήκει στην τελευταία γενιά Σμυρνιών ξένων κοινοτή- των που διδάχθηκε προφορικά τα ελληνικά στο σπίτι του από γυ- ναίκες από τα κοντινά ελληνικά νησιά, που τις έφερναν οι γονείς ως γκουβερνάντες και υπηρέτριες για να εφοδιάσουν τα, εξ ανάγκης, πολύγλωσσα παιδιά τους και με αυτή τη γλώσσα. Για πολλά χρόνια η πόλη ήταν χωρίς Έλληνες Σμυρνιούς, και δεν θα ξανάρχονταν. Έτσι, η συνήθεια αυτή δεν υπήρχε άλλο λόγος να συνεχιστεί. Ακο- λουθώντας όμως την τακτική των λεβαντίνων πως όσο πιο πολλές γλώσσες ξέρει κάποιος τόσο πιο καλή είναι η ζωή του, οΠιέρο, όπως και πολλοί άλλοι σαν κι αυτόν, έμαθε κάμποσα από τα ελληνικά του