Η επιστροφή της Πηνελόπης

25 Η Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ο Φ Η Τ Η Σ ΠΗ Ν Ε Λ ΟΠΗ Σ ακόμη εμφανιστώ στο φουαγιέ, ακούγοντας κάποιον να κατεβαίνει τρέχοντας τη σκάλα. Αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλο στη στιγμή, κι ας μην είχαμε ιδωθεί πρωτύτερα. «Πιέρο Κόμο» παρ’ όλα αυτά συστήθηκε χαμογελώντας. «Εσύ; Ποια είσαι; Αυτή που νομίζω;» Πες μου και συ το γένος σου κι’ ο τόπος σου ποιος είναι . Μήτε από δρυ γεννήθηκες παλιά , ούτε από πέτρα . * «Είμαι ηΠενέλοπεΣάρεϊ» απάντησα. «Ηεγγονή τουΤζόνι Σάρεϊ». Γύρω στα εβδομήντα, λίγο πριν ή μετά, ο άντρας μπρος μου με περιεργαζόταν με το βλέμμα του Λατίνου με το οποίο φαίνεται πως γεννιούνται οι Ιταλοί. Κάτω από το καπέλο του ξέφευγαν περιποιη­ μένες πυκνές άσπρες μπούκλες, που προσπαθούσαν, αλλά δεν το κατάφερναν, να καλύψουν τα μεγάλα αυτιά του. Σκουρόχρωμες τρίχες, εδώ κι εκεί, έδιναν μια αντιπροσωπευτική εικόνα του πώς θα έμοιαζε ο άντρας αυτός μερικές δεκαετίες πίσω. Συνέχιζε να μου χαμογελάει αποκαλύπτοντας μια τόσο αστραφτερά άσπρη και κα- λοφτιαγμένη οδοντοστοιχία που αποκλειόταν να ήταν αληθινή. Σμυρνιός ιταλικής καταγωγής, με προσμείξεις κι αυτός από άλ- λες χώρες , όπως πολλοί φραγκολεβαντίνοι, ο Πιέρο ανήκε σε ένα από τα πολλά κλαδιά μιας μεγάλης ιταλικής οικογένειας, των Φα- τάλα, διάσπαρτης σε πολλά μέρη στο Λεβάντε. Στην Καταστροφή οι Ιταλοί δεν εκδιώχθηκαν από τη Σμύρνη. Ούτε είχαν λόγο να φύγουν. Διαμένοντας οι περισσότεροι στην ευρωπαϊκή συνοικία της Πούντας, στο βόρειο όριο της Φωτιάς, δεν έχασαν τα σπίτια τους. Ο Πιέρο είχε έρθει στον κόσμο σ’ ένα από αυτά τα τυχερά σπίτια. Αν και γεννημένος πολλά χρόνια μετά την Καταστροφή, γνώρι- * Ό.π., τ 162-163.