Η επιστροφή της Πηνελόπης

23 Η Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ο Φ Η Τ Η Σ ΠΗ Ν Ε Λ ΟΠΗ Σ και πόσο ωραία τη χάραζαν τα βαποράκια της γραμμής, σχηματί- ζοντας ένα δίχτυ από ευθείες γραμμές που οι άκρες τους έσβηναν μέχρι να μετρήσω τρία. Τα βαποράκια συνεχίζουν να κάνουν τη διαδρομή Σμύρνη-Κορδελιό-Σμύρνη όπως παλιά. Ο αιώνας που διήλθε, ο μακρύς χρόνος που μεσολάβησε, επέλεξε τούτο να μην το αλλάξει. Απ’ το βάθος του κόλπου οι γλάροι έβαλαν τα δυνατά τους πε- τώντας να με φτάσουν έγκαιρα, την κυρία στην ταράτσα, πριν τε- λειώσει το ψωμί που το έκοβα κομματάκια και τα ακουμπούσα στην ανοιχτή παλάμη μου για να έρθουν, ένας ένας, να τα πάρουν. Έβα- ζα τις μπουκιές ψωμί και σήκωνα τα χέρια μου ψηλά, στον ουρανό, να διευκολύνω τα πουλιά. Σίγουρα θα φαινόμουν παράξενη σε κεί- νους που κάθονταν μακρύτερα, θα νόμιζαν οι ευφάνταστοι τουρίστες πως έκανα κάποιου είδους αρχαιόπρεπη δέηση! Στην απέναντι ακτή το γραφικό Κορδελιό κι οι ακρογιαλιές του με τις ψαρόβαρκες είδα με λύπη πως είχαν χαθεί οριστικά κάτω από ένα βουνό από ψηλά κτίσματα και ουρανοξύστες. Όλη η πλαγιά του όρους είναι σήμερα πυκνοχτισμένη, ξεκινώντας από τη θάλασ- σα που δεν δείχνει να το έχει παρατηρήσει. Η χτισμένη πλαγιά, λευκή και γκρίζα από απόσταση, μοιάζει σαν πυκνοϋφασμένο μα- ντίλι στον λαιμό του όρους Σίπυλος. Μάλλον το σφίγγει. «Έφτασα λοιπόν στην ποθητή πατρίδα;» δεν έπαυα να αναρω- τιέμαι με τη σκέψη του Οδυσσέα. Μον έλα τώρα να πειστείς το Θιάκι να σου δείξω . Να του θαλάσσιου γέροντα Φόρκυνα το λιμάνι . Να κι’ η στενόφυλλη ελιά στου λιμανιού το βάθος . Κοντά της είναι κι’ η βαθιά σπηλιά γεμάτη χάρες , πανάγιος τόπος των Ξωθιών που τις καλούν Νεράιδες .