Η Έλλα στο περιθώριο

13 Ακολούθησα την κυρία της γραμματείας στους φαρ­ διούς, πολύβουους διαδρόμους ως την τάξη μου, «την τάξη της Ιτιάς», και περίμεναόρθια ναμε συστήσει στους υπόλοιπους ο νέος μου δάσκαλος, ο κύριος Χέιλς. «Παι­ διά, από εδώ η Έλλα. Ας προσπαθήσουμε όλοι να την κάνουμε να νιώσει άνετα». Η τάξη της Ιτιάς. Γκρίζα και πράσινη. Γεμάτη με κεφά­ λιακαι πρόσωπακαι μάτιαπουμε κοιτούσαν εξεταστικά. Τράβηξα τα μανίκια προς τα πάνω, γιατί τα χέρια μου με φαγούριζαν. Το στόμα μου δεν έλεγε να χαμογελάσει· σαν πρόσω­ πο σε κάτι παλιές φωτογραφίες. Ο κύριος Χέιλς φαινόταν μάλλον το πιο φιλικό άτομο εδώ μέσα. Είχε ξανθά μαλλιά καρφάκια κι ένα σκουλα­ ρίκι στο φρύδι. Έριξα μια κλεφτή ματιά στο σημείο που περνούσε το κρικάκι στο δέρμα. «Για να δούμε, πού υπάρχει θέση;»Μου έδειξε ένα άδειο κάθισμα μπροστά μπροστά. «Γιατί δεν κάθεσαι δίπλα στον Στίγκι;» Κάθισα. Στο πρόσωπο του αγοριού σχηματίστηκε ένα σατα­ νικό χαμόγελο. «Η ζακέτα σου έχει λάθος χρώμα». ✘ Διάλειμμα. Η αυλή ήταν τεράστια. Κρεμάστηκα ανάπο­ δα στο μονόζυγο, μπας και το σχολείο της οδού Μουρ δείξει καλύτερο έτσι. Μάταια. Εδώ στην άκρη ήμουν