Η Έλλα στο περιθώριο
13 Ακολούθησα την κυρία της γραμματείας στους φαρ διούς, πολύβουους διαδρόμους ως την τάξη μου, «την τάξη της Ιτιάς», και περίμεναόρθια ναμε συστήσει στους υπόλοιπους ο νέος μου δάσκαλος, ο κύριος Χέιλς. «Παι διά, από εδώ η Έλλα. Ας προσπαθήσουμε όλοι να την κάνουμε να νιώσει άνετα». Η τάξη της Ιτιάς. Γκρίζα και πράσινη. Γεμάτη με κεφά λιακαι πρόσωπακαι μάτιαπουμε κοιτούσαν εξεταστικά. Τράβηξα τα μανίκια προς τα πάνω, γιατί τα χέρια μου με φαγούριζαν. Το στόμα μου δεν έλεγε να χαμογελάσει· σαν πρόσω πο σε κάτι παλιές φωτογραφίες. Ο κύριος Χέιλς φαινόταν μάλλον το πιο φιλικό άτομο εδώ μέσα. Είχε ξανθά μαλλιά καρφάκια κι ένα σκουλα ρίκι στο φρύδι. Έριξα μια κλεφτή ματιά στο σημείο που περνούσε το κρικάκι στο δέρμα. «Για να δούμε, πού υπάρχει θέση;»Μου έδειξε ένα άδειο κάθισμα μπροστά μπροστά. «Γιατί δεν κάθεσαι δίπλα στον Στίγκι;» Κάθισα. Στο πρόσωπο του αγοριού σχηματίστηκε ένα σατα νικό χαμόγελο. «Η ζακέτα σου έχει λάθος χρώμα». ✘ Διάλειμμα. Η αυλή ήταν τεράστια. Κρεμάστηκα ανάπο δα στο μονόζυγο, μπας και το σχολείο της οδού Μουρ δείξει καλύτερο έτσι. Μάταια. Εδώ στην άκρη ήμουν
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=