Η Έλλα στο περιθώριο

11 «Έι, γατούλη». Διέσχισα το γρασίδι και πλησίασα τον γκρίζο γάτο κάτωαπό το δέντρο κρατώντας το κινητόμου για να τον βγάλω φωτογραφία. Να, ψι ψι ψι. Γύρισε τοκεφάλι.Τέλεια! Οι ακτίνες τουήλιου έπεφταν στην πλάτη του, ακριβώς όπως έπρεπε, κάνοντας τις ρί­ γες του χρυσές. «Έλλα!» Ξαφνικά βρέθηκε δίπλα μου στον κήπο η μαμά, ντυ­ μένη στην τρίχα με το κοστούμι της. «Έλλα, μέσα γρή­ γορα!» «Μα θέλω να τραβήξω κι άλλες φωτογραφίες». «Θα τις βγάλεις αργότερα». «Μα είναι για τον μπαμπά!» Το σαγόνι της μαμάς σφίχτηκε. «Κοίτα, αγάπη μου, είπα ότι θα είμαι στο γραφείο στις εννιά και πρέπει πρώ­ τα να σας αφήσω στο σχολείο. Αν δεν είμαστε σε πέντε λεπτά στ’αυτοκίνητο, θα αργήσουμε όλοι». Έτρεξα από πίσω της προς την κουζίνα. «Φόρεσε αυ­ τό». Κρατούσε μια μπλε ζακέτα με μικρά χρυσά κουμπιά που γυάλιζαν. «Αυτόείναι μπλε. Ηστολήτουσχολείουείναι πράσινη». «Την έχω παραγγείλει τη στολή σου. Δε φταίω εγώ που δεν ήρθε ακόμη. Ορίστε, αυτή είναι αρκετά…πρα­ σινωπή». Ημαμά κλείδωσε την πίσωπόρτα και έκλεισε το πλυ­ ντήριο πιάτων.