Η Ελλάδα του Χαρίλαου Τρικούπη

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ XΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ 21 Οι Αθηναίοι ελπίζουν πως μια μέρα θα φτάσουν στον Πειραιά, πράγμα που σημαίνει πως θα δημιουργηθεί μια πόλη μήκους δώδεκα χιλιομέτρων, γεγονός που θα αφαιρούσε από τους ταξι- διώτες τη χαρά να περνούν, κατά διαστήματα, δίπλα από τα λίγα απομεινάρια του τείχους του Θεμιστοκλή. Ο ερχομός από τον Πειραιά ταιριάζει περισσότερο με τις αρχαίες παραδόσεις, σε σχέση με την άλλη διαδρομή, και γεννάει ένα σωρό εξαίσιες ονειροπολήσεις. Ακόμη κι αν λες μέσα σου ότι βρίσκεσαι πάνω στην πρύμνη ενός πλοίου που μουγκρίζει και χτυπιέται βαριά στα κύματα δίχως καμιά χάρη, σκέφτεσαι τις τριήρεις τις φωτισμένες και ανθοστολισμένες που σιγοψιθύριζαν τα τραγούδια των νικη- τών αθλητών. Πρέπει, αν θέλει κανείς να δει την Αττική σε όλο της το κάλλος, και με τη χάρη της δροσιάς της, να μπει στο λιμάνι του Πειραιά μια ανοιξιάτικη μέρα, τη στιγμή που οι πρώιμες καλοκαιρίες του Μαρτίου στολίζουν με μια πρασινάδα ελαφριά που βγήκε πριν την ώρα της τους ξερούς και αμμώδεις λόφους. Όταν ο Γιώργης, ο βαρκάρης της Γαλλικής Σχολής, που με περίμενε κάτω από τη σκάλα του πλοίου Σιντ , πλεύρισε στην αποβάθρα από γκριζωπό πωρόλιθο, κοντά στο τελωνείο, παραπάτησα σε ένα σκαλί και, δίχως να το θέλω, ίσως χάρη σε μια μυστηριώδη παρεμβολή των θεών, έκανα την είσοδό μου στην πατρίδα του Φειδία γονατιστός: πίστευα έκτοτε ότι υπήρχε ένας καλός οιωνός στην τύχη εκείνη που με έκανε να γονατίσω έτσι, χωρίς να το θέλω, κατά τα πρώτα μου βήματα στον γλυκό τόπο όπου άνθησε η εφηβεία του κόσμου και όπου έμελλε να αναβλύσει η πηγή κάθε χαράς, κάθε γνώσης και κάθε κάλλους. Η νοερή προσευχή, που απηύθυνα στον Ξένιο Δία, προστάτη των ταξιδιωτών, διακόπηκε εκείνη τη στιγμή από την άφιξη των