Η Ελλάδα του Όθωνα

H ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ 18 νταν ότι ο τόπος είναι άγονος. Ορισμένοι είχαν αποβιβαστεί για μία ή δύο ώρες στη Σύρα και είχαν πειστεί πως στην Ελλάδα δέντρο δεν υπήρχε. Ομολογώ πως η Σύρα δεν είναι κανένας επίγειος παράδεισος: δεν βλέπεις ούτε ποτάμι ούτε ποταμάκι, ούτε καν ρυάκι, και το νερό πωλείται ένα λεπτό το ποτήρι. Τα λίγα δέντρα που αφήνει να βλαστήσουν στις πεδιάδες της, μακριά από τους ανέμους της θάλασσας, δεν είναι ορατά για τον περα- στικό ταξιδιώτη· αλλά δεν πρέπει να κρίνουμε την ενδοχώρα από τις ακτές ούτε το ηπειρωτικό τμήμα από τα νησιά. II Ο λαμπροστόλιστος 4 Αντώνιος – Η Αττική τον Φεβρουάριο μήνα – Ο ουρανός και η θάλασσα – Ο Πειραιάς και ο δρόμος της Αθήνας Στον δρόμο για τη Σύρα, αφήσαμε το «Λυκούργος», που συνέχι- σε την πορεία του για τη Σμύρνη, και αποβιβαστήκαμε σε ένα άλλο πλοίο της εταιρείας, το «Ευρώτας», που θα μας κατέβαζε στον Πειραιά. Ετοιμαζόμουν να περάσω από το ένα πλοίο στο άλλο, και προσπαθούσα να συνεννοηθώ όσο καλύτερα μπορούσα, κά- κιστα δηλαδή, με τον έλληνα βαρκάρη που θα μετέφερε τις απο- σκευές μου, όταν άκουσα μια άγνωστη φωνή να με φωνάζει στα γαλλικά. Ένας άνδρας γύρω στα σαράντα, ευπαρουσίαστος, επι- βλητικός και με υπέροχη φορεσιά, είχε πλευρίσει το «Λυκούργος» με ένα τετράκωπο πλεούμενο. Εκείνος ήταν που, μ’ έναν αέρα όλο αρχοντιά, ρωτούσε τον καπετάνιο αν βρισκόμουν πάνω στο πλοίο. Ο άρχοντας αυτός φορούσε ένα πολύ όμορφο κόκκινο φέσι, μια πολύ όμορφη άσπρη φούστα και είχε τόσο χρυσάφι στο γιλέκο, στις περικνημίδες και στη ζώνη που διόλου δεν αμφέβα-