Η εγκυκλοπαίδεια της Πρώιμης Γης

Τι θα κάνουμε; Εγώ δεν έχω καμία αμφιβολία πως η σαρωτική δύναμη της αγάπης μας θα θριαμβεύσει. Αυτό όμως ήταν αδύνατο. Έτσι φιλούσαν κομματάκια χαρτί και τα φυσούσαν ο ένας στον άλλον. (Σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, αυτή ήταν η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση που κάποιος έστελνε φιλί από μακριά.) Όπως οι περισσότεροι νεόνυμφοι, ήθελαν να φιλιούνται όλη την ώρα, κι εκείνα τα πρώτα χρόνια, οι ουρανοί του Νότιου Πόλου γέμισαν από εκατοντάδες χιλιάδες χάρτινα φιλιά, που μπερδεύονταν με τις χιονονιφάδες καθώς τα παράσερναν οι παγωμένοι άνεμοι. Όλα αυτά ήταν πολύ ωραία, υπήρχε όμως μόνο ένας τρόπος για να νιώσουν πραγματικά τη ζεστασιά ο ένας του άλλου. Κάθε πρωί σηκωνόντουσαν και άλλαζαν μεριά στο κρεβάτι. Έτσι μπορούσαν να ακουμπήσουν το κεφάλι τους στο μαξιλάρι όπου πριν φώλιαζε το κεφάλι του άλλου. Και για πολύ λίγο, πριν τα μαξιλάρια κρυώσουν και χαθεί η ζεστασιά, ήταν σαν να βρίσκονταν αγκαλιασμένοι. Με την εξουσία που μου εκχωρεί ο Άνθρωπος - Πουλί, ο Άρχοντας του Σύμπαντος... Σας ενώνω με τα δεσμά της αγάπης, από τώρα και για πάντα. Συμφωνώ. Οπότε, τι λες; Θες ακόμη να με παντρευτείς; Μπορείτε να το επι - σφραγίσετε με ένα φιλί. ΝΑΙ ! Κι έτσι, παντρεύτηκαν. Με μισό μέτρο απόσταση να τους χωρίζει, φυσικά.