Η δύναμη της αυτοπειθαρχίας

H ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ  ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΟΡΙΑ 38 τον Λου Γκέριγκ, που έπαιξε 2.130 παιχνίδια στη σειρά προτού ζη­ τήσει να μείνει στον πάγκο σήμερα». Το κοινό, μες στο οποίο βρι­ σκόταν κι ένας φίλος του Γκέριγκ που είχε επισκεφθεί την πόλη για κάποιαδουλειά–οανεπανάληπτος Γουόλι Πιπ, τον οποίο είχε αντι­ καταστήσει ο Γκέριγκδεκατέσσεραολόκληρα χρόνιαπριν–, σάστι­ σε, δεν μπορούσε να καταλάβει τι σήμαινε αυτό. Κι ύστερα ξέσπα­ σε σε παρατεταμένο χειροκρότημα. Ο Γκέριγκ χαιρέτησε το πλήθος και επέστρεψε στον πάγκο. Οι συμπαίκτες τουέμεινανάφωνοι καθώςοΛου ξέσπασεσε κλάματα. Πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, όσο ακόμη μπο­ ρούμε. Η ζωή είναι σύντομη. Ποτέ δεν ξέρουμε πότε το σώμα μας θα μας εγκαταλείψει, πότε το σπορ θα μας αφήσει πίσω. Ας μη σπαταλάμε τις ευκαιρίες μας! Στις 4 Ιουλίου 1939, ο Γκέριγκ μπήκε για τελευταία φορά στο στάδιο των Γιάνκιςφορώντας τηστολή του. Έχονταςαπολέσει τους μυς που τόσον καιρό τον υπηρετούσαν πιστά, το μόνο που είχε απομείνει ήταν ο ίδιος οάνθρωπος, τοθάρρος και ηαυτοκυριαρχία του. Κατά κάποιον τρόπο όμως, έδινε πάλι τον ίδιο αγώνα ενάντια στο σώμα του – τον αγώνα ενάντια στην εξάντληση, τον αγώνα να πιέσει τον εαυτό του. Προσπάθησε να αποφύγει το μικρόφωνο, αλλά τοπλήθοςφώναζε συνεχώς: «Θέλουμε τονΛου! Θέλουμε τον Λου!». Καθώς προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, τα λόγια που θα έλεγε θα απηχούσαν την άποψή του Μοχάμεντ Αλί – όταν κυριαρχούμε στον ταπεινότερο εαυτό μας, ανυψωνόμαστε σεμιαυψηλότερησφαίραύπαρξης. «Τις τελευταίεςδύοεβδομάδες διαβάζατεδιάφοραγιατηνατυχίαπουμεβρήκε»είπεκαθώςπάλευε με τα αναφιλητά του. «Κι όμως, ακόμη θεωρώ τον εαυτό μου τον πιο τυχερό άνθρωπο στον πλανήτη». Τελικά, η τύχη του στέρεψε, όπως στερεύει για όλους μας. «Οθάνατος επισκέφθηκε τον γνωστόως “ΆνθρωποαπόΣίδερο” στις 10:10 το πρωί» έγραψαν οι Times της Νέας Υόρκης το 1941. «Το