Η δύναμη της αυτοπειθαρχίας

ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΕΔΙΟ (ΤΟ ΣΩΜΑ) 37 στους τελικούς. Το ήξερε την ίδια εκείνη στιγμή. Τους εμπόδιζε. Παραμύθιαζε τον εαυτό του. Ο Τσόρτσιλ είχε πει κάποτε στα αγόρια της σχολής Χάροου: «Ποτέ μην ενδώσετε, ποτέ μην ενδώσετε, ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ – σε τίποτα, μικρό ή μεγάλο, σπουδαίο ή ασήμαντο… Ποτέ μην υποχωρήσετεμπροστάστην ισχύ · ποτέμηνυποχωρήσετεμπροστά στηφανεράσυντριπτικήδύναμη του εχθρού». ΟΓκέριγκ είχε ζήσει ολόκληρη τη ζωή του με παρόμοιο τρόπο. Δεν άφησε ποτέ τη φτώχεια να τουσταθεί εμπόδιο. Το ίδιο και με τους τραυματισμούς και με τη δόση τύχης που χρειάστηκε για να φτάσει στο επαγγελ­ ματικό επίπεδο. Είχε αντισταθεί στους πειρασμούς, είχε αρνηθεί να υποκύψει στον εφησυχασμό ή ακόμα και στην εξουθένωση. Αλλά είχε φτάσει πια στις δύο εξαιρέσεις που ο Τσόρτσιλ θα διατύ­ πωνεως εξής–«μην ενδώσετεποτέ, παράμόνοόταν τοεπιβάλλουν η εντιμότητα και η λογική»–, και τώρα, καθώς βρισκόταν στηδύση της καριέρας του, το μόνο που μπορούσε να κάνει ο Γκέριγκ ήταν να αποχωρήσει από το άθλημα με την ίδια περηφάνια και αποφα­ σιστικότητα με την οποία είχε μπει σε αυτό. Το σερί, που είχε ξεκινήσει τις παλιές καλές μέρες της οργιώ­ δους δεκαετίας του 1920, είχε συνεχιστεί κατά τηΜεγάλη Ύφεση και κορυφώθηκε με τους τελικούς του πρωταθλήματος του 1938, τελείωσε τόσο αθόρυβα όσο είχε ξεκινήσει. Κάποιος άλλος πήρε την ευκαιρία του να παίξει στην πρώτη βάση. Ο Ντάλγκρεν, ο αντικαταστάτης του, αιφνιδιάστηκε εντελώς. Είχε να καλύψει ένα πολύ μεγάλο κενό. «Καλή τύχη» ήταν το μόνο που του είπε ο Γκέριγκ. Καθώς οι αρχικές εννιάδες ανακοινώνονταν από τα μεγάφωνα στους περίπου 12.000φιλάθλους στο γήπεδο τουΝτιτρόιτ, ακόμα και ο εκφωνητής ακούστηκε ξαφνιασμένος. Το όνομα του Γκέριγκ δεν βρισκόταν σε αυτές για πρώτη φορά εδώ και 2.130 παιχνίδια. Έστω κι έτσι, ο εκφωνητής δεν κρατήθηκε: «Ας χειροκροτήσουμε