Η δύναμη της αυτοπειθαρχίας

H ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ  ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΟΡΙΑ 36 Το να το κάνει αυτό ένας αθλητής χωρίς να χάσει ούτε έναν αγώνα, ούτε έναν γύρο, γύρω στα 35 του, είναι από μόνο του εντυ­ πωσιακό. Ο Λου Γκέριγκ το κατόρθωσε ενόσω το πρώιμο στάδιο της Αμυοτροφικής Πλευρικής Σκλήρυνσης (γνωστής ως ALS ή «ασθένεια του Λου Γκέριγκ») κατέτρωγε το σώμα του, δυσκόλευε την κίνησή του, αδυνάτιζε τους μυς του και προκαλούσε κράμπες στα πόδια και στα χέρια του. Θα περνούσε σχεδόν μία ολόκληρη σεζόν ακόμα ώσπου το σώμα του Γκέριγκ ναφτάσει σταόριά του. Τοσερί του είχε αποκτή­ σει τη δική του υπόσταση πια. Ο Γκέριγκ το συνέχισε, βγάζοντας ακόμη χτυπήματα και τρεξίματα παρά τα σπάνια και τόσο ασυνή­ θιστα για εκείνον λάθη στο γήπεδο. Ο άνθρωπος όμως που ξέρει το σώμα του, ακόμα και όταν το πιέζει συνεχώς πέρα από τα όριά του, πρέπει να ξέρει και πότε να σταματήσει. «Τζο» είπε στον μάνατζερ των Γιάνκις μια μέρα του Μαΐου του 1939. «Πάντα έλεγα πως, όταν θα ένιωθα ότι δεν θα μπορούσα να βοηθήσω άλλο την ομάδα, θα έβγαινα μόνος μου από το αρχικό σχήμα. Νομίζω πως έχει έρθει η ώρα». «Πότε θέλεις να τα παρατήσεις, Λου;» τον ρώτησε ο Μακάρθι. Να τα παρατήσεις . Οι λέξεις πλατάγισαν σαν μαστίγιο. Ο μάνατζέρ του, νομίζοντας πως μιλούσαν για κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον, ήλπιζε πως ο Λου θα εξακολουθούσε να παίζει για λίγο ακόμα. Αλλάηασθένεια είχε προχωρήσει πάραπολύ. «Τώρα» απά­ ντησε με βεβαιότητα ο Γκέριγκ. «Βάλε τον Μπέιμπ Ντάλγκρεν στη θέση μου». Τι είχε αλλάξει; Ύστερααπόμερικές εβδομάδες ασταθούς από­ δοσης, ο Γκέριγκ είχε πιάσει μια δυνατή συρτή μπαλιά και είχε βγάλει τον αντίπαλο έξω με ευκολία. Ήταν μια φάση που θύμιζε χιλιάδες άλλες της καριέρας του, τίποτα το ξεχωριστό. Αλλά οι συμπαίκτες του είχαν πανηγυρίσει λες και είχε χτυπήσει χόουμραν