Η δύναμη της αυτοπειθαρχίας

ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΕΔΙΟ (ΤΟ ΣΩΜΑ) 35 είναι πως το κατόρθωσε όπως και να ’χει. «Δεν υπήρχε καλύτερος άνθρωποςστονπλανήτη» είπεέναςσυμπαίκτης του. «Δενέπινε, δεν μασούσε ταμπάκο, δεν κάπνιζε. Κάθε βράδυ βρισκόταν στο κρεβά­ τι τουαπό τις εννιάμισι ή τις δέκα». Απόλυτα εφικτές συνήθειες που όμωςτουεξασφάλισαντοναμέριστοσεβασμότωνσυμπαικτώντου. Γιατί; «Όταν έναςάνδραςμπορεί ναελέγξει τηζωή, τιςανάγκες του, την ταπεινότερη πλευρά του» θα έλεγε αργότερα ο Μοχάμεντ Αλί, «ανυψώνεται σε μια διαφορετική σφαίρα». Είναι γνωστή μια παλιά ιστορία με τον Γκέριγκ, από το πρώτο του παιχνίδι με τους Γιάνκις, στην αρχή του σερί του. Φαίνεται πως εκείνη τη μέρα κάποιος πίτσερ τον χτύπησε με την μπάλα. «Θέλεις να βγεις;» τον ρώτησε ο προπονητής. «Όχι, διάολε!» φώναξε ο Γκέριγκ. «Τρία χρόνια έπρεπε να περιμένω για να παίξω σ’ αυτό το παιχνίδι. Θα χρειαστεί κάτι παραπάνωαπό ένα χάδι στο κεφάλι για να με βγάλεις έξω». Δεκαεπτά χρόνιααργότερα, κάτι τον έβγαλε πράγματι έξω–και ήταν πολύ πιο σοβαρό από μια άστοχη μπαλιά. Για κάποιον που είχεσυνηθίσει ναέχει τοναπόλυτοέλεγχο, πρέπει ναήταναδιανόη­ το για τον Γκέριγκ όταν το σώμα του σταμάτησε να τον υπακούει όπως το έκανε παλιότερα. Αργά αλλά σταθερά, η κίνησή του με το ρόπαλο δεν ήταν πια τόσο γρήγορη. Δυσκολευόταν να φορέσει το γάντι του. Έπεσε κάτω καθώς προσπαθούσε να φορέσει το παντε­ λόνι του. Έσερνε ταβήματά του καθώς περπατούσε. Κι όμως, ήταν τέτοια η θέλησή του, που ελάχιστοι υποψιάζονταν πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Για έναδιάστημα, κατάφερνε να ξεγελάει ακόμα και τον εαυτό του. ΙδούτοπρόγραμματουΓκέριγκτονΑύγουστοτου 1938: οι Γιάνκις έπαιξαν 36παιχνίδιασε 35μέρες. Είχαν δέκαφορές δύοαγώνες την ίδια ημέρα · πέντε από αυτά πραγματοποιήθηκαν σε συνεχόμενες μέρες. Ταξίδεψε σε πέντε πόλεις, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα με το τρένο. Είχε μέσο όρο 0,329 με εννιά χόουμ ραν και 38 RBI.