Η δίψα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 17 ] έφυγε κι αμέσως μετά άρχισε να κουνάει το κεφάλι του στον ρυθμό του «Fix you», λες κι ήθελε να πείσει τον Μεχμέτ και όποιον άλλο παρακολουθούσε ότι την είχε ήδη βγάλει απ’το μυαλό του, ήταν ένα τρίλεπτο ποπ τραγουδάκι που ξεχνιέται αμέσως.Ύστερα σηκώθηκε και χωρίς ν’ αγγίξει το ποτήρι του έφυγε. Ο Μεχμέτ κοίταξε τριγύρω. Οι καουμπόικες μπότες κι ο τύπος πουψευτόπινε την μπίρα του είχαν εξαφανιστεί κι αυτοί. Ήταν μόνος του. Κι υπήρχε πάλι οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. Χρησιμοποίησε το κινητό του για ν’ αλλάξει τη λίστα τραγουδιών στο στερεοφωνικό. Ναβάλει τη δικιάτου . BadCompany. Δύσκολαπάει κάτι στραβάόταν συγκεντρώνεις πρώην μέλη των Free, Mott the Hoople και King Crimson. Με τον Πολ Ρότζερς τραγουδιστή, αδύνατον . Ο Μεχμέτ δυνάμωσε την ένταση μέχρι που τα ποτήρια πίσω απ’ το μπαρ άρ- χισαν να τρίζουν. ΗΕλίζε κατέβηκε τηνοδόΤούρβαλΜάγερς, ανάμεσαστις τριώροφες λιτές πολυκατοικίες που κάποτε στέγαζαν την εργατική τάξη των φτωχών συνοικιών μιας φτωχής πόλης και τώρα κόστιζαν ανά τε- τραγωνικό όσο τα διαμερίσματα στο Λονδίνο ή τη Στοκχόλμη. Σε- πτέμβρης στο Όσλο. Το σκοτάδι είχε επιτέλους επιστρέψει. Είχαν περάσει πια εκείνες οι ατέλειωτες, ενοχλητικές φωτεινές καλοκαιρι- νές νύχτες κι εκείνη η υστερική, ηλίθια ξεγνοιασιά του καλοκαιριού. Τον Σεπτέμβριο το Όσλο ξαναβρίσκει τον πραγματικό του εαυτό: μελαγχολικό, συγκρατημένο, αποτελεσματικό. Στιβαρές προσόψεις, γεμάτες σκοτεινές γωνιές και μυστικά. Σαν την ίδια, έλεγανοι γνωστοί της. Η Ελίζε τάχυνε το βήμα της, ο αέρας μύριζε βροχή. Έπεφτε ψι- λόβροχο, σαν υγρασία απ’ το φτέρνισμα του Θεού – που είχε πει κι ένας τύπος με τον οποίο είχαν βγει ραντεβού κάποτε, σε μια προ-