Η δίψα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 16 ] ΟΜεχμέτ ανατρίχιασε. ΟΓκάιρ τα έπαιζε όλα για όλα. Ηαξιοπρέ- πειά του πήγαινε γραμμή για φούντο. Η γυναίκα έσπρωξε το ποτήρι της στην άκρη, έσκυψε λίγο προς το μέρος του συνομιλητή της κι ο Μεχμέτ τεντώθηκε για ν’ακούσει τη συνέχεια: «Μπορείς να μου υποσχεθείς κάτι, Γκάιρ;». «Φυσικά». Το βλέμμα κι η φωνή του ήταν γεμάτα λαχτάρα. «Ότι όταν φύγω από εδώ μέσα δεν θα ξαναπροσπαθήσεις ποτέ να επικοινωνήσεις μαζί μου...» Ο Μεχμέτ θαύμασε την ικανότητα του Γκάιρ να χαμογελάσει: «Φυσικά». Η γυναίκα έγειρε ξανά πίσωστη θέση της. «Δεν είναι ότι μοιάζεις με ψυχάκια, Γκάιρ, αλλά στο παρελθόν είχα μια δυο άσχημες εμπει- ρίες, ξέρεις. Ένας από αυτούς άρχισε να με καταδιώκει. Και ν’απειλεί όποιον ήταν μαζί μου». «Μάλιστα». Ο Γκάιρ σήκωσε το ποτήρι του και το άδειασε με τη μία. «Κυκλοφορούν διάφοροι μουρλοί εκεί έξω, το είπαμε αυτό. Αλλά μη φοβάσαι, γενικά είσαι ασφαλής. Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι πιθανότητες να δολοφονηθεί ένας άνδρας είναι τέσσερις φο- ρές περισσότερες απ’ ό,τι μια γυναίκα». «Σ’ ευχαριστώ για το κρασί, Γκάιρ». «Κι αν κάποιος από τους τρεις μας…» Ο Μεχμέτ γύρισε γρήγορα το βλέμμα του αλλού όταν ο Γκάιρ τον έδειξε με το δάχτυλό του. «…είναι να πεθάνει απόψε, τότε η πιθανότητα να είσαι εσύ είναι μόνο μία στις οκτώ. Ή όχι, για περίμενε, μία στις…» Εκείνησηκώθηκε. «Ελπίζωνα τοβρεις κάποιαστιγμή. Γεια χαρά». Ο Γκάιρ έμεινε να κοιτάζει για λίγο το ποτήρι του όταν η Ελίζε