Η δίψα

J O N E S B O 14 για δάνειο. Ή ίσως να ήταν το πιο απλό απ’ όλα: ότι στο Jealousy Bar τη μουσική τη διάλεγε αυτός κι όχι κάποιος μαλάκας διευ­ θυντής που ήξερε μόνο έναν ήχο: το πλινκ της ταμειακής μηχα­ νής. Την παλιά πελατεία κατάφερε να τη διώξει· πήγαν και πάρκαραν τους πισινούς τους σ’ ένα πολύ φτηνότερο μπαρ, τρία τετράγωνα πιο πέρα. Αλλά είχε αποδειχθεί πολύ δύσκολο να τραβήξει καινούργιους θαμώνες. Ίσως έπρεπε να ξανασκεφτεί το όλο στήσιμο του μαγαζιού. Ίσως το ένα και μοναδικό κανά­ λι, που έπαιζε μόνο τουρκικό ποδόσφαιρο, να μην ήταν αρκετό για να χαρακτηριστεί sportsbar. Κι ίσως η μουσική του να ’πρε­ πε να γίνει πιο μέινστριμ, από κλασικά σιγουράκια τύπου U2 και Σπρίνγκστιν μέχρι Coldplay για τις κυρίες. «Δεν έχω βγει και πολλά ραντεβού μέσω Tinder» είπε ο Γκάιρ και ξανάφησε στον πάγκο το ποτήρι του με το λευκό κρασί. «Αλλά, απ’ ό,τι έχω καταλάβει, κυκλοφορεί πολλή τρέλα εκεί έξω». «Σοβαρά;» ρώτησε η γυναίκα, πνίγοντας ένα χασμουρητό. Είχε κοντά ξανθά μαλλιά. Ήταν κομψή. Τριανταπεντάρα, σκέ­ φτηκε ο Μεχμέτ, με κινήσεις γρήγορες, λίγο απότομες. Μάτια κουρασμένα. Δουλεύει υπερβολικά πολύ και γυμνάζεται, ελπί­ ζοντας να κερδίσει όλα αυτά που δεν είχε ποτέ της. Ο Μεχμέτ είδε τον Γκάιρ να σηκώνει το ποτήρι του κρατώντας το με τρία δάχτυλα απ’ το στέλεχος, μιμούμενος τη γυναίκα απέναντί του. Σε όλα τα ραντεβού του μέσω Tinder –και ήταν πάμπολλα– παράγγελνε πάντα ό,τι έπιναν οι γυναίκες, είτε αυτό ήταν ουίσκι είτε πράσινο τσάι. Ήθελε να περάσει το μή­ νυμα ότι ταίριαζαν . Ακόμα και στο ποτό. Ο Γκάιρ ξερόβηξε. Είχαν περάσει έξι λεπτά απ’ τη στιγμή που η κοπέλα είχε μπει στο μπαρ κι ο Μεχμέτ ήξερε ότι είχε έρθει η ώρα ο Γκάιρ να μπει στο ψητό. «Είσαι πιο όμορφη απ’ ό,τι στο προφίλ σου, Ελίζε» είπε ο Γκάιρ. «Μου το ξανάπες αυτό, αλλά σ’ ευχαριστώ». Ο Μεχμέτ γυάλιζε ένα ποτήρι, κάνοντας πως δεν άκουγε.