Η δίψα

Η Δ Ι Ψ Α 25 Μπανκς. Όταν είχαν πρωτοσυναντηθεί στο εστιατόριο Pearl of India, ο Μεχμέτ κατάλαβε ότι ο συνδυασμός του πακιστανικού ονόματος και του αγγλικού επιθέτου ήταν εξίσου ψεύτικος με την υπογραφή του πάνω στα έγγραφα που είχαν ανταλλάξει. Το περιεχόμενο όμως της βαλίτσας που είχε ακουμπήσει πάνω στο τραπέζι ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Τα χαλίκια μπροστά στο γκαράζ έτριξαν κάτω από τις σόλες του Μεχμέτ. «Ωραίο σπιτάκι» είπε ο Ντάνιαλ Μπανκς γερμένος πάνω στο R8, με τα χέρια διπλωμένα στο στήθος. «Πώς και δεν το δέχεται η τράπεζα ως υποθήκη;» «Στο νοίκι είμαι» είπε ο Μεχμέτ. «Στο υπόγειο». «Το κρίμα δικό μου τότε» είπε ο Μπανκς. Ήταν πιο μικρό­ σωμος από τον Μεχμέτ, μα δεν φαινόταν έτσι όπως στεκόταν με τους δικέφαλους φουσκωμένους μέσα απ’ το σακάκι του. «Γιατί τώρα ούτε να το κάψουμε δεν μπορούμε, μήπως και πάρεις τα λεφτά της ασφάλειας να ξεπληρώσεις τα χρέη σου, κατάλαβες;» «Κατάλαβα». «Αλλά και δικό σου το κρίμα φυσικά, γιατί τώρα πρέπει να χρησιμοποιήσω μεθόδους που πονάνε. Θες να μάθεις τι;» «Δεν θες να μάθεις αν μπορώ να πληρώσω πρώτα;» Ο Μπανκς κούνησε το κεφάλι του πέρα δώθε κι έβγαλε κά­ τι από την τσέπη του. «Η πληρωμή έπρεπε να είχε γίνει εδώ και τρεις μέρες, και σου ’χα εξηγήσει ότι πάνω απ’ όλα μετρά­ ει η συνέπεια. Και, για να γίνει κατανοητό σε όλους τους πε­ λάτες μου ότι δεν μπορούν να παραβιάζονται οι όροι, αδυνατώ να κάνω εξαιρέσεις κατά περίπτωση». Κράτησε το αντικείμενο κάτω από τη λάμπα του γκαράζ. Του Μεχμέτ τού κόπηκε η ανάσα. «Το ξέρω ότι δεν είναι και ό,τι πιο πρωτότυπο» είπε ο Μπανκς, γέρνοντας το κεφάλι του και χαζεύοντας την πένσα που κρατούσε στα χέρια. «Αλλά κάνει τη δουλειά του».