Η δίψα

Η Δ Ι Ψ Α 23 νό του πρόσωπο, παρόλο που η φωτογραφία ήταν σκοτεινή και λίγο φλου. Της είχε ξανασυμβεί · το Tinder συνταίριαζε χρήστες με βάση τη γεωγραφική τους εγγύτητα. Και, σύμφωνα πάντα με το Tinder, ο εν λόγω άνδρας βρισκόταν σε απόσταση μικρό­ τερη του ενός χιλιομέτρου, μπορεί και στο ίδιο οικοδομικό τε­ τράγωνο. Το γεγονός ότι η φωτογραφία του δεν ήταν νεταρι­ σμένη σήμαινε ότι δεν είχε διαβάσει προσεκτικά τις διαδικτυα­ κές συμβουλές για σωστή χρήση του Tinder – πράγμα που μετρούσε υπέρ του από μόνο του. Το συνοδευτικό κείμενο της φωτογραφίας ήταν ένα απλό «Γεια». Καμία προσπάθεια να ξεχωρίσει. Χωρίς φαντασία μεν, με αυτοπεποίθηση δε. Γιατί, θα τη χάλαγε αν ένας άνδρας την πλησίαζε σε κάποιο πάρτι και της έλεγε απλώς «γεια» με βλέμμα σταθερό και ήρεμο, που σήμαινε «προχωράμε παρακάτω»; Σάρωσε τη φωτογραφία προς τα δεξιά. Προς τη λίστα Εν- διαφέροντες . Κι άκουσε τον ευτυχή αυτό ήχο που έβγαζε το iPhone της κάθε φορά που δύο χρήστες αλληλοεπιλέγονταν. Ο Γκάιρ εξέπνευσε βαριά από τη μύτη. Σήκωσε τα παντελόνια του και στριφογύρισε αργά αργά την καρέκλα του. Η οθόνη του υπολογιστή ήταν η μοναδική πηγή φωτός μες στο δωμάτιο. Φώτιζε μόνο το στέρνο και τα χέρια της φιγούρας που στεκόταν πίσω του. Το πρόσωπο δεν φαινόταν, μόνο δύο λευκά χέρια που, τεντωμένα, κρατούσαν κάτι προς τη μεριά του. Ήταν ένα μαύρο δερμάτινο λουρί. Με μια θηλιά στην άκρη. Η φιγούρα έκανε ένα βήμα μπροστά κι ο Γκάιρ τινάχτηκε απότομα προς τα πίσω. «Ξέρεις τι μου τη σπάει πιο πολύ κι από εσένα ακόμα;» ψιθύρισε η φωνή μες στο σκοτάδι, ενώ τα χέρια έσφιγγαν το λουρί.