Η δίψα

Η Δ Ι Ψ Α 19 στις σκέψεις του. Ήταν λάθος ότι δυο άνδρες και μια γυναίκα σήμαιναν ότι η γκόμενα είχε μία στις οκτώ πιθανότητες να δο­ λοφονηθεί · τα μαθηματικά ήταν πιο περίπλοκα. Τα πάντα ήταν μονίμως πιο περίπλοκα. Είχε μόλις περάσει την οδό Ρουμσνταλσγκάτα όταν κάτι τον έκανε να γυρίσει. Ένας άνδρας περπατούσε πενήντα μέτρα πιο πίσω του. Δεν ήταν σίγουρος, αλλά αυτός δεν ήταν ο ίδιος τύπος που καθόταν στην απέναντι μεριά του δρόμου και χάζευε τις βιτρίνες όταν ο Γκάιρ είχε βγει από το Jealousy Bar; O Γκάιρ προχώρησε γρήγορα προς τα ανατολικά, προς την Νταλενένγκα και το εργοστάσιο σοκολάτας. Δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στον δρόμο, μόνο ένα λεωφορείο που είχε φτάσει πιο γρήγορα στη στάση του και περίμενε για να ξεκινήσει. Ο Γκάιρ κοίταξε ξοπίσω του. Ο τύπος ήταν ακόμη εκεί, στην ίδια πάντα απόστα­ ση. Ο Γκάιρ ανέκαθεν φοβόταν τους ανθρώπους με σκούρο δέρμα, αλλά δεν μπορούσε να δει τον άνδρα καθαρά. Βρίσκονταν στην άκρη της κατά κόρον λευκής, αναπλασμένης περιοχής, στα σύνορα με τις εργατικές κατοικίες και τα σπίτια των μετανα­ στών. Ο Γκάιρ κοίταξε την πόρτα της πολυκατοικίας του, στα εκατό μόλις μέτρα μπροστά του. Ξαναγύρισε να κοιτάξει πίσω και διαπίστωσε ότι ο άνδρας είχε αρχίσει να τρέχει προς το μέρος του και ο Γκάιρ, στην ιδέα και μόνο ότι μπορεί να τον ακολουθούσε ένας ψυχικά τραυματισμένος Σομαλός, άρτι αφι­ χθείς από το Μογκαντίσου, αναγκάστηκε να αρχίσει κι αυτός το τρέξιμο. Είχε να γυμναστεί χρόνια και κάθε φορά που τα πέλματά του χτυπούσαν στην άσφαλτο έστελναν ρίγη στην καρδιά του και στο οπτικό του νεύρο. Έφτασε στην πόρτα του, έχωσε το κλειδί στην κλειδαριά με την πρώτη προσπάθεια, χώθηκε με φούρια μέσα κι έκλεισε με δύναμη τη βαριά ξύλινη πόρτα πίσω του. Έγειρε πάνω στο υγρό της ξύλο κι ένιωσε το οξυγόνο να του καίει τους πνεύμονες και το γαλακτικό οξύ τα πόδια. Γύρισε και κοίταξε έξω στον δρόμο, μέσα από το τζάμι στο πάνω μέρος της πόρτας. Δεν είδε κανέναν. Ίσως και να μην