Η διαγώνιος Αλιέχιν

11 1 Ε κείνα τα χρόνια, παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι ήταν ο Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Αλιέχιν και ήταν τόσο κοκέτης, που δεν ήθελε να φορά γυαλιά εκτός παιχνιδιού. Ωστόσο, είχε κακή όραση. Ο κόσμος γύρω του πήγαινε πέρα-δώθε κι εκείνος παρέπαιε. Θα έπαιρνες όρκο ότι ήταν μεθυσμένος ή ότι προσπαθούσε να περπατήσει ίσια στο κατάστρωμα κάποιου υπερωκεανίου, που βολόδερνε στα μανιασμένα κύματα του Ατλαντικού… Και, όντως, ήταν 17 Ιανουαρίου του 1940 κι ο Αλιέχιν βρισκόταν κατα- μεσής του Ατλαντικού πάνω σ’ ένα υπερωκεάνιο που το έλεγαν Θαύμα . Όπως κάθε πρωί, είχε ζητήσει να προγευματίσει στην καμπίνα: ομελέτα, φρυγανιές, ένα μπουκάλι σαμπάνια, καφέ φίλτρου και βερμούτ. Είχε θρυμματίσει τις φρυγα- νιές, είχε ρίξει μια γενναία δόση βερμούτ πάνω στ’ αυγά του και είχε φάει τα πάντα χωρίς μαχαιροπίρουνο, με τα χέρια. Η Γκρέις δεν θα του έλεγε τίποτα, ό,τι και να ’κανε. Κοιμόταν. Ο Αλιέχιν τής άφησε αρκετή σαμπάνια για να γεμίσει ένα ποτήρι, όση χρειαζόταν δηλαδή για ένα ευχά- ριστο ξύπνημα. Τοποθέτησε τον δίσκο του φαγητού στα πόδια του κρεβατιού, έβαλε πάνω στο στόμιο του μπουκα-