Η διαγώνιος Αλιέχιν

A R T H U R L A R R U E 22 Δεν άντεχε πλέον να του μιλάνε για τον Καπαμπλάνκα. Τις προάλλες, πάλι, ένας τύπος που ήταν κάτι σαν δημο- σιογράφος τον είχε πάρει από πίσω για να τον εκλιπαρήσει να δώσει μια ευκαιρία στον Κουβανό για μια ρεβάνς. ΟΑλιέ­ χιν κατάφερε να ξεφορτωθεί εκείνον τον ανάγωγο μόνο αφού κλείστηκε στην τουαλέτα, κλείδωσε την πόρτα και περίμενε μία ώρα εκεί μέσα λέγοντας και ξαναλέγοντας στον εαυτό του πως, όχι, δεν φοβόταν τον Καπαμπλάνκα. Η Γκρέις είχε πάει να τον σώσει. Είχε διώξει τον παρείσακτο και είχαν ανέβει μαζί στο δωμάτιό τους, εκείνη κι εκείνος, αγκαλια- σμένοι. Τότε, της είχε επαναλάβει όλους τους λόγους που τον έκαναν να απεχθάνεται δικαίως τον αντίπαλό του. Γιατί ο Αλιέχιν απεχθανόταν τον Καπαμπλάνκα. Απε- χθανόταν την αγάπη του κοινού για τον Καπαμπλάνκα, την έμφυτη ευφυΐα του Καπαμπλάνκα, την κοινωνική άνεση του Καπαμπλάνκα, την όμορφη, νέα, χαζοχαρούμενη Ρω- σίδα γυναίκα του Καπαμπλάνκα, το διπλωματικό κουβα- νέζικο διαβατήριο του Καπαμπλάνκα, τις προσόδους από τα ακίνητα του Καπαμπλάνκα, τη μαυρισμένη επιδερμίδα του Καπαμπλάνκα, τη σχολαστική κομψότητα των εγγλέ- ζικων κοστουμιών του Καπαμπλάνκα –τη στιγμή που με τα δικά του κοστούμια τον περνούσαν για αντιπρόσωπο σαπουνιών–, τον επίσημο τρόπο με τον οποίο μπορούσε να ταξιδεύει ο Καπαμπλάνκα στη Ρωσία –ενώ ο Αλιέχιν, που είχε γεννηθεί εκεί, δεν είχε το δικαίωμα ούτε να πα- τήσει το πόδι του–, τη θέρμη με την οποία ο Στάλιν έσφιγ- γε το χέρι του Καπαμπλάνκα – ενώ ο ίδιος αυτός Στάλιν είχε μόλις αυτοκτονήσει τον αδελφό του Αλιέχιν, τον Αλε-