Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα (Συλλεκτική έκδοση)

38 ΑΛΚΗ ΖΕΗ συνθήματα. Τον Δεκέμβρη του ’44 έπρεπε να στήσεις οδό- φραγμα. Το ήξερες, ήσουν σίγουρος πως πρέπει να γίνει, είτε από πέτρες είτε από καρεκλοπόδαρα, είτε από τον μπουφέ της γιαγιάς. Δεν ρωτούσες γιατί. Δεν σκεφτόσουνα καν να ρωτήσεις. Τι βολικό να ’σαι η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα και ορίζοντάς σου μοναδικός η πλάτη του με το σακάκι από σαμαροσκούτι! Ο Στέφανος μπαίνει πρώτος στο κουπέ και παίζει με τις χειροπέδες. Πίσω του ο Πάνος με το γελάκι του, που όσο πάει γίνεται και πιο ξεκούρντιστο. – Μάθε να τις φοράς! Θα σου κάνει καλό που είσαι τόσο επαναστάτης. – Αν το λες για αστείο, είναι κρύο, απαντάει ο Στέφανος ήρεμα. – Διαβάσατε τις χτεσινές εφημερίδες; ρωτάει ο Ευγέ­ νιος, λες και θέλει ν’ αλλάξει κουβέντα. Δεν απάντησε κανείς. Μπήκε κείνη την ώρα στο κουπέ η Άννα και στριμώχτηκαν στην κουκέτα να της κάνουν θέση. Άρχισε τη συζήτηση. Μιλούσε και τραβούσε τα μαλλιά της πίσω με μια απότομη κίνηση, σαν να το ’κανε επίτηδες να πονέσει. Λέει πως γράφει η εφημερίδα για μια μπόμπα, που δεν έσκασε και βρέθηκε σ’ έναν σκουπιδοτενεκέ στην Αθήνα, στο Σύνταγμα. Έπρεπε να μπει; Μπήκε τη σωστή ώρα; Ποιοι την έβαλαν; Εμείς;