Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα (Συλλεκτική έκδοση)

36 ΑΛΚΗ ΖΕΗ περιμένω», λέει της Ελένης, «ένα μήνυμα από οποιονδήπο- τε κι ας ήτανε κι από το Λιοντάρι του Ντανφέρ». Το Λιοντάρι του Ντανφέρ! Ο μόνος που ήξερε καλά γαλλικά από την παρέα ήτανε ο Ευγένιος. Πήγαινε στη Γαλλική Ακαδημία, όπως λέγανε όλοι τότε το Γαλλικό Ινστιτούτο. Τις τελευταίες μέρες πριν από την απελευθέρωση, έγινε μια μεγάλη συγκέντρωση σε κάποια συνοικία της Αθήνας που ήτανε κιόλας λεύτερη. Πρώτη φορά μαζευόντανε στα φανερά τόσοι πολλοί. «Θα έρθει κάποιος από πάνω να μας μιλήσει», είπε ο Αχιλλέας. Κι όπως τόνιζε το «κάποιος» και το «από πάνω» κατα- λάβανε όλοι πως θα ήτανε μεγάλο στέλεχος. Μια αίθουσα σχολείου κατάμεστη. Μπήκε ένας κοντόχοντρος άντρας, κάθισε στην έδρα του δάσκαλου κι άπλωσε πάνω τις παλά- μες του. Δεν χαμογελούσε, δεν μιλούσε, μόνο τους κοίταζε για κάμποσο με μισόκλειστα μάτια. Όλη η αίθουσα κρατού- σε την ανάσα της και τον περίμενε ν’ ανοίξει το στόμα του. Η Ελένη καθότανε δίπλα στον Ευγένιο και τον άκουγε κάτι να σκαλίζει στην τσάντα του. Έβγαλε ένα γαλλικό βιβλίο, το ξεφύλλισε, άνοιξε μια σελίδα και μετά το ’βαλε μπροστά της. Ήτανε μια πλατεία του Παρισιού. Η πλατεία Ντανφέρ Ροσερό, που στη μέση είχε πάνω σε βάθρο ένα μπρούντζινο λιοντάρι. Ο Ευγένιος πήρε ένα μολύβι κι έγραψε κάτω από την εικόνα: «Δεν μοιάζει με το Λιοντάρι του Ντανφέρ;» Η Ελένη κοίταξε τον χοντρό άντρα με τα απλωμένα παχουλά χέρια. Ίδιος το συνοφρυωμένο λιοντάρι! Ο Πάνος, η Νίνα και τ’ άλλα παιδιά έσκασαν στα γέλια μετά, όταν τους