Η απίστευτη κούρσα της Φατίμα Μπραΐμι

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΚΟΥΡΣΑ ΤΗΣ ΦΑΤΙΜΑ ΜΠΡΑΪΜΙ | 9 λέτα. Μόνο που δεν πρόλαβα να το εξηγήσω στον κύριο Μπριλ. Με πρόλαβε εκείνος. «Εσύ; Πολύ καλά!» βροντο- φώναξε. Και γυρίζοντας στη Φατίμα τής είπε: «Μπορείς να κα- θίσεις δίπλα στον αγαπητό Γιάκομπ». «Μπορώ να πάω τουαλέτα;» φώναξα, πριν συνεχίσει ο Φωνάρας. Με είχανε ζώσει τα φίδια, μη συμβεί καμιά συμφορά. Συναγερμός κόκκινος, που λένε. «Πάρε δρόμο!» σάλπισε ο κύριος Μπριλ κι εγώ βγήκα τρέχοντας από την αίθουσα, ενώ πίσω μου οι συμμαθητές μου ξεσπούσαν σε γέλια. Έτσι έγινε, και είμαι ο μόνος ίσως μαθητής στην ιστο- ρία του Γυμνασίου Σίλερ που βρέθηκε να κάθεται στο θρα- νίο μ’ ένα κορίτσι, επειδή έπρεπε να πάει στην τουαλέτα. Όταν γύρισα ξαλαφρωμένος στην αίθουσα, η Φατίμα είχε ήδη βγάλει ένα μπλοκ από το σακίδιό της κι έγραφε ό,τι έλεγε ο Μπριλ για το επόμενο μάθημά μας. Κι από κοντά τώρα η καινούρια ήταν πετσί και κόκαλο. Η μύτη της ξεχώριζε λεπτή σαν γραμμούλα από το μαντι- λοδεμένο της πρόσωπο. Ανάμεσα στα κατάμαυρα φρύδια της είχε μια βαθιά ζάρα. Η Φατίμα με είδε σίγουρα που την παρατηρούσα. Αλλά δεν καταδέχτηκε να μου ρίξει ούτε μια ματιά. Στο πρώτο μεγάλο διάλειμμα ήρθε κοντά μου ο Νικ. Κανονικά τριγυρίζει στο προαύλιο με τους κολλητούς του,