Η απίστευτη κούρσα της Φατίμα Μπραΐμι

ΓΙΡΓΚΕΝ ΜΠΑΝΣΕΡΟΥΣ 8 | φουστάνι της ήταν κι αυτό ξεθωριασμένο. Ήταν αδύνατη, τουλάχιστον όσο κι εγώ – κι αυτό κάτι λέει. «Τι είπες;» βροντοφώναξε ο καθηγητής μας. Στο Γυ- μνάσιο Σίλερ τον λένε Φωνάρα. Η Φατίμα ζάρωσε. Άμα δεν τον ξέρεις τον Μπριλ και ξαφνικά τον ακούσεις να μιλάει στη διαπασών, τα κάνεις πάνω σου. Αν κι ο τύπος είναι πολύ εντάξει, κατά τη γνώ- μη μου. «Η οικογένειά μου είναι από την Αλγερία» ψιθύρισε ξανά η Φατίμα. «Α, μάλιστα…» «Η Τυνησία είναι αλλού» πρόσθεσε το κορίτσι. «Εντάξει» βροντοφώναξε ο δόκτωρ Μπριλ. Και η και- νούρια ζάρωσε ξανά. «Να είστε ευγενικοί με τη συμμαθήτριά σας. Σε ποιο θρανίο θα καθίσει; Ποιος έχει θέση δίπλα του;» Αμέσως σηκώθηκε ένα χέρι. Αλλά δεν ήταν κάποιου κοριτσιού, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Δίπλα στη Σαρ- λότε, για παράδειγμα, υπήρχε από την αρχή της χρονιάς μια άδεια θέση. Αλλά όχι. Αυτός που σήκωσε το χέρι του ήμουνα εγώ. Εγώ, ο Γιάκομπ Τερ-Οβανεσιάν. Μη φαντα- στείτε όμως ότι το έκανα επειδή συμπάθησα τη Φατίμα με το που μπήκε στην τάξη μας και ήθελα πάση θυσία να την έχω δίπλα μου στο θρανίο. Όχι. Σήκωσα το χέρι μου επειδή χρειαζόμουνα επειγόντως άδεια να πάω στην τουα