Η ανθρώπινη μοίρα

36 | ΑΝΤΡΕ ΜΑΛΡΟ πάγκο και χάνονταν στο σκοτάδι, μέχρι τα αόρατα βάθη του μαγαζιού. «Λοιπόν;» είπε ο Κίο. Ο Σία τον κοίταζε τρίβοντας γλοιώδικα τα χέρια του. Έκα- νε επιτόπου στροφή δίχως να πει κουβέντα, ψαχούλεψε σε κάποια κρυψώνα. Το ξύσιμο του νυχιού πάνω στον τενεκέ έκανε τα δόντια του Κάτοφ να τρίξουν · αλλά είχε γυρίσει κιόλας, με τις πεσμένες τιράντες του να πηγαίνουν μια δεξιά μια αριστερά… Διάβασε το χαρτί που είχε μαζί του, με το κεφάλι φωτισμένο από κάτω, σχεδόν κολλημένο σε μια από τις λάμπες. Ήταν μια αναφορά της στρατιωτικής οργάνωσης που είχε αναλάβει τον σύνδεσμο με τους σιδηροδρομικούς. Οι ενισχύσεις που υπερασπίζονταν τη Σανγκάη ενάντια στους επαναστάτες έρχονταν από το Νανκίνγκ: οι σιδηροδρομικοί είχαν κηρύξει απεργία: οι λευκοφρουροί και οι στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού τουφέκιζαν όσους αρνιόνταν να οδηγήσουν τα στρατιωτικά τρένα. «Ένας απ’ τους συλληφθέντες σιδηροδρομικούς προκάλε- σε τον εκτροχιασμό του τρένου που οδηγούσε» διάβασε ο Κινέζος. «Νεκρός. Τρία άλλα στρατιωτικά τρένα εκτροχιάστη- καν χτες, αφού είχαν αφαιρεθεί οι ράγες». «Να γενικευτεί το σαμποτάζ και να σημειώνεται στις ανα- φορές ο τρόπος της ταχύτερης δυνατής επισκευής» είπε ο Κίο. «Και κάτι άλλο: υπάρχουν τρένα με όπλα;» «Όχι». «Ξέρουμε πότε θα βρίσκονται οι δικοί μας στο Τσενγκ- τσόου;» * * Τελευταίος σταθμός πριν από τη Σανγκάη. (Σ.τ.Σ.)