Η ανταλλαγή

B E T H O ’ L E A R Y 10 θα ήταν σκέτη τρέλα και, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι στον διάβολο δείχνουν τα εισαγωγι- κά σλάιντς». Σωριάζομαι πίσω στην καρέκλα μου. «Εντάξει. Ναι». Ξαναπετάγομαι πάνω. «Μόνο που αυτή τη φορά, πραγμα- τικά νιώθω…» «Μμμ» κάνει η Μπι χωρίς να πάρει τα μάτια από την οθόνη της. «Σίγουρα. Χειρότερα από ποτέ. Τρέμεις, οι πα- λάμες σου έχουν ιδρώσει, όλααυτά.Μόνοπουμόλις βρεθείς στην αίθουσα θα είσαι τόσο γοητευτική και υπέροχη όπως είσαι πάντακαι κανέναςδενπρόκειται νακαταλάβει τίποτα». «Ναι, όμως, αν…» «Δεν πρόκειται». «Μπι, πραγματικά νομίζω…» «Ναι, είμαι σίγουρη». «Όμως αυτή τη φορά…» «Σε οκτώ λεπτά αρχίζουμε, Λίνα. Δοκίμασε το κόλπο με τις αναπνοές». «Ποιο κόλπο με τις αναπνοές;» Η Μπι κάνει μια μικρή παύση. «Ξέρεις, πάρε μερικές ανάσες». «Α, να αναπνεύσω κανονικά λες; Νόμιζα ότι εννοούσες κάποια τεχνική διαλογισμού». ΗΜπι ρουθουνίζει ακούγοντας αυτό το σχόλιο και κάνει άλλη μία παύση. «Έχεις αντιμετωπίσει πολύ χειρότερα από αυτό εκατοντάδες φορές, Λίνα». Κάνω έναν μορφασμό και τυλίγω τις παλάμες μου γύρω από την κούπα με τον καφέ μου. Ο φόβος έχει φωλιάσει