Η ανταλλαγή

B E T H O ’ L E A R Y 26 το τροπικό δάσος του Αμαζονίου! Ήνα κάνεις τον γύρο του κόσμου με ιστιοπλοϊκό!» Υψώνει τα φρύδια της. «Ξέρεις τι θα έδινα για να είχα αυτού τους είδους την ελευθερία;» Ξεροκαταπίνω. «Ναι. Σωστά. Συγγνώμη, Μπι». «Είσαι μια χαρά. Ξέρω ότι για σένα όλο αυτό δεν είναι απλώς μια άδεια απ’ τη δουλειά. Όμως δείξε λίγο κατανό- ηση και για μας που περνάμε τις διακοπές μας σε μουσεία δεινοσαύρων γεμάτα με εννιάχρονα, εντάξει;» Εισπνέω και εκπνέω αργά, προσπαθώντας να αφομοιώ­ σω αυτά που μου λέει η Μπι. «Ευχαριστώ» της λέω καθώς ο σερβιτόρος πλησιάζει το τραπέζι μας. «Είχα ανάγκη να το ακούσω αυτό». Η Μπι μου χαμογελάει και μετά κοιτάζει το πιάτο της. «Ξέρεις» μου λέει ανάλαφρα «θα μπορούσες να χρησιμο- ποιήσεις την άδειά σου για να ξαναπιάσεις το επιχειρημα- τικό μας πλάνο». Κάνω έναν μορφασμό. Η Μπι κι εγώ σχεδιάζουμε να στήσουμε τη δικήμας εταιρεία συμβούλων εδώκαι ένα-δυο χρόνια, ήμασταν σχεδόν έτοιμες να ξεκινήσουμε όταν αρ- ρώστησε η Κάρλα. Τώρα τα πράγματα έχουν… βαλτώσει κάπως. «Ναι!» λέω όσο πιο χαρούμενα μπορώ. «Βεβαίως». Η Μπι υψώνει το ένα της φρύδι. Εγώ μαζεύομαι. «Λυπάμαι,Μπι. Το θέλω, πραγματικά το θέλω, απλώς… μουφαίνεται αδύνατο κάτι τέτοιο τη δεδομένη στιγμή.Πώς θα ξεκινήσουμε τη δική μας επιχείρηση όταν για μένα είναι τόσο δύσκολο ακόμα και να κρατήσωόπως όπως τη δουλειά μου στη Selmount;»