Η ανταλλαγή

B E T H O ’ L E A R Y 24 ότι θα είμαι παντοτινά μια μητέρα μόνη» λέει η Μπι ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή του σερ- βιτόρου. «Έχωκαταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ναβγαίνεις ραντεβού είναι πολύ χειρότεροαπό τημοναξιά. Τουλάχιστον όταν είσαι μόνος, δεν τρέφεις ελπίδες, έτσι δεν είναι;» «Δεν τρέφεις ελπίδες;» «Ακριβώς, δεν τρέφεις ελπίδες. Και είναι υπέροχο. Όλοι ξέρουμε πού βρισκόμαστε, μόνοι ερχόμαστε στον κόσμο, μόνοι φεύγουμε, και τα λοιπά και τα λοιπά… Ενώ όταν βγαίνεις ραντεβού, τρέφεις ελπίδες. Για την ακρίβεια, το να βγαίνεις ραντεβού δεν είναι παρά μια μακρά, επίπονη άσκηση που σου διδάσκει πόσο απογοητευτικά είναι τα υπόλοιπα ανθρώπινα πλάσματα. Κάθε φορά που πιστεύεις ότι βρήκες έναν καλό, ευγενικό άντρα…» Κουνάει τα δάχτυλά της. «Μετά βγαίνουν στη φόρα τα οιδιπόδεια, τα εύθραυστα εγώ και τα αλλόκοτα βίτσια με τυριά». Οσερβιτόρος κοιτάζει επιτέλους προς το μέρος μας. «Τα συνηθισμένα;» φωνάζει από μακριά. «Ναι! Με έξτρα σιρόπι στα πανκέικ της!» φωνάζει και η Μπι δείχνοντας εμένα. «Είπες αλλόκοτα βίτσια με τυριά;» τη ρωτάω. «Ας πούμε ότι μετά από κάποιες φωτογραφίες που είδα δεν νομίζω να ξαναφάω μπρι». «Μπρι;» λέω τρομοκρατημένη. «Μα… ω Θεέ μου, το μπρι είναι νοστιμότατο! Πώς μπορεί να διαφθείρει κανείς το μπρι;» ΗΜπι μού χτυπά απαλά το χέρι. «Μάλλον δεν θα χρεια