Η ανταλλαγή

Η Α Ν Τ Α Λ Λ Α Γ Η 23 «Εγώ νομίζω ότι το χειρίστηκες μια χαρά» λέει η Μπι. «Σε παρακαλώ, ας μιλήσουμε για κάτι άλλο. Για κάτι που δεν αφορά την οικογένεια. Ή τη δουλειά. Ή οτιδήποτε άλλο, το ίδιο καταστροφικό. Πες μου για το ραντεβού σου χθες βράδυ». «Αν θέλεις κάτι μη καταστροφικό, θα πρέπει να διαλέ- ξεις κάποιο άλλο θέμα» λέει η Μπι κάνοντας πίσω στην καρέκλα της. «Ωχ, δεν πήγε καλά;» τη ρωτάω. Ανοιγοκλείνω τα βλέφαρά μου για να μην κυλήσουν δά- κρυα, και η Μπι συνεχίζει ευγενικά κάνοντας ότι δεν το πρόσεξε. «Όχι. Ήταν φρικτό. Το κατάλαβα ότι δεν ήταν για μένα όταν έγειρε να με φιλήσει στο μάγουλο και μου ήρθε η μυρωδιά της μουχλιασμένης πετσέτας που πρέπει να είχε χρησιμοποιήσει στα απόκρυφά του πριν σκουπίσει το πρό- σωπό του». Αυτό λειτουργεί, είναι αρκετά σιχαμερό για να με επα- ναφέρει στο παρόν. «Μπλιαχ…» κάνω. «Κι είχε κι ένα τεράστιο κομμάτι τσίμπλας στη γωνία του ματιού του. Σαν κακάδι». «Ω, Μπι…» Προσπαθώ να βρω τον κατάλληλο τρόπο να της πω να μην τα παρατάει με τους ανθρώπους τόσο εύκο- λα, αλλά οι δυνάμεις μου φαίνεται να μην επαρκούν για ένα εμψυχωτικό κήρυγμα και, όπως και να ’χει, αυτό με την πετσέτα ακουγόταν όντως αηδιαστικό. «Είμαι στα πρόθυρα να τα παρατήσω και να αποδεχτώ