Η ανταλλαγή

B E T H O ’ L E A R Y 20 Η Μπι ανοιγοκλείνει τα μάτια και με κοιτάζει για μια στιγμή. «Ας πάμε νωρίς για μεσημεριανό σήμερα». Καθώς κάνουμε ελιγμούς για να αποφύγουμε τουρίστες και επιχειρηματίες όπως κατεβαίνουμε την Κομέρσιαλ Στριτ, χτυπάει το κινητό που έχω στο χέρι μου. Κοιτάζω την οθόνη και τρεκλίζω ελαφρώς, σχεδόν πέφτω πάνω σε έναν άντρα που έχει ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο να κρέμεται απ’ το στόμα του σαν πίπα. ΗΜπι κοιτάζει την οθόνη του κινητού μου πάνω από τον ώμο μου. «Δεν χρειάζεται να το απαντήσεις αυτή τη στιγμή.Μπο- ρείς να το αφήσεις να χτυπά ώσπου να κλείσει». Το δάχτυλό μου αιωρείται πάνω από το πράσινο εικο- νίδιο στην οθόνη. Χτυπάω με τον ώμο πάνω σ’ έναν πε- ραστικό με κουστούμι που με αποδοκιμάζει καθώς παρα- παίω στο πεζοδρόμιο και η Μπι αναγκάζεται να με στα- θεροποιήσει. «Εσύ τι θα μου έλεγες να κάνω αν βρισκόμουν αυτή τη στιγμή σ’ αυτή τη θέση;» προσπαθεί η Μπι. Απαντάω στην κλήση. ΗΜπι βγάζει έναν αναστεναγμό κι ανοίγει την πόρτα του Καφέ Γουάτσον, το συνηθισμένο μας στέκι εκείνες τις σπάνιες, ειδικές περιστάσεις κατά τις οποίες φεύγουμε από τα γραφεία της Selmount για να φά- με έξω. «Γεια σου, μαμά». «Γεια σου, Λίνα!» Κάνω έναν μορφασμό. Ακούγεται πρόσχαρη και επιτη-