Η ανταλλαγή

B E T H O ’ L E A R Y 18 μου να μου υπενθυμίζει ότι δεν έχω ανακτήσει τον απόλυ- το έλεγχό του. Ανοίγω το στόμα μου να μιλήσω, αλλά η Ρεμπέκα με προλαβαίνει. «Αποφασίσαμε επίσης να μη σε συμπεριλάβουμε σε κα- νένα άλλο πρότζεκτ για τους επόμενους δύο μήνες» συνε- χίζει. «Δες το ως εκπαιδευτική άδεια. Δύο μήνες διακοπές. Δενσουεπιτρέπεται ναξανάρθειςσταγραφείατηςSelmount ώσπου να είσαι ξεκούραστη και χαλαρή και να μοιάζεις λιγότερο με κάποιον που έχει περάσει έναν χρόνο σε εμπό- λεμη ζώνη. Σύμφωνοι;» «Δεν χρειάζεται» λέω. «Ρεμπέκα, σε παρακαλώ, δώσε μου την ευκαιρία ν’ αποδείξω ότι… » «Μιλάμε για ένα γαμημένο δώρο, Λίνα!» λέει η Ρεμπέκα με αγανάκτηση. «Πληρωμένη άδεια! Δύο μήνες!» «Δεν τη θέλω. Θέλω να δουλέψω». « Σοβαρά ; Γιατί τα μούτρα σου λένε ότι θέλεις να κοιμη- θείς. Νομίζεις ότι δεν ξέρωπως κάθε μέρα ολόκληρη αυτήν την εβδομάδα δουλεύεις μέχρι τις δύο το ξημέρωμα;» «Συγγνώμη, το ξέρω ότι πρέπει να μπορώ να τηρώ το κανονικό ωράριο εργασίας, απλώς έτυχαν μερικά…» «Δεν σου κάνωκριτική για το πώς διαχειρίζεσαι τον φόρ- το εργασίας σου, απλώς ρωτάω πότε στο διάτανο ξεκουρά- ζεσαι, κοπέλα μου». Η Τζούντι ξεροβήχει ελαφρά σ’ αυτό το σημείο. Η Ρε- μπέκα τής ρίχνει ένα εκνευρισμένο βλέμμα. «Μία εβδομάδα» λέω απεγνωσμένα. «Θα πάρωμία βδο- μάδα άδεια, θα ξεκουραστώ κι έπειτα, όταν επιστρέψω, θα…»