Η ανταλλαγή

Η Α Ν Τ Α Λ Λ Α Γ Η 17 «Ναι, ναι, είναι, Λίνα, γιατί εδώ κι έναν χρόνο δεν έχεις πάρει καθόλου άδεια» λέει η Ρεμπέκα αγριοκοιτάζοντας την Τζούντι. «Πράγμα το οποίο, παρεμπιπτόντως, δεν πρέ- πει να γίνεται». «Σου εξήγησα» σφυρίζει χαμηλόφωνα η Τζούντι «δεν ξέρω πώς ξεγλίστρησε! Εγώ ξέρω πώς ξεγλίστρησα. Το Τμήμα Ανθρώπινου Δυ- ναμικού διαφημίζει συνεχώς την προσπάθειά του να παίρ- νει όλο το προσωπικό την ετήσια άδεια που δικαιούται, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν είναι να σου στέλνουν ένα email δύο φορές τον χρόνο ενημερώνο- ντάς σε πόσες μέρες άδειας έχεις υπόλοιπο προσθέτοντας κάτι ενθαρρυντικό περί «ευεξίας» ή κάτι σαν «η ολιστική μας προσέγγιση» και «διαλείμματαπου θαμεγιστοποιήσουν την απόδοσή σου». «Σοβαρά τώρα, Ρεμπέκα, είμαι απολύτως καλά. Λυπάμαι πάρα πολύ που…που διέκοψα τη συνάντηση το πρωί αλλά αν με άφηνες να…» Κι άλλο συνοφρύωμα και κούνημα των χεριών. «Λίνα, λυπάμαι. Ξέρω ότι είναι εδώ και καιρό μια απί- στευτα σκληρή περίοδος για σένα. Αυτό το πρότζεκτ είναι ασύλληπτα στρεσογόνο κι εδώ και λίγο καιρό σκέφτομαι ότι δεν κάναμε καλά που σε συμπεριλάβαμε σ’ αυτό. Το ξέρω ότι συνήθως τρώω δούλεμα όταν λέω τέτοια πράγματα, αλ- λά η υγεία σου πραγματικά με νοιάζει, εντάξει; Οπότε, μίλησα με τους συνεργάτες μας και αποφασίσαμε να σε βγάλουμε από το πρότζεκτ της Upgo». Ένα ξαφνικό ρίγος, ένα τρέμουλο υπερβολικό, το κορμί