Η ανταλλαγή

B E T H O ’ L E A R Y 14 Κάθε μου ανάσα βγαίνει βίαιη και κοφτή. «Μόλις έχασα το συμβόλαιο της Selmount με την Upgo, έτσι δεν είναι;» κατάφερα να πω. «Η Ρεμπέκα μιλάει στο τηλέφωνο με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο αυτή τη στιγμή. Είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά. Έλα, πάρε βαθιές ανάσες». «Λίνα;» φωνάζει κάποιος. «Λίνα, είσαι καλά;» Κρατάω ταμάτιαμου κλειστά. Ίσως, αν παραμείνω έτσι, αυτή ναμην είναι ηφωνή της βοηθού της διευθύντριάς μου. «Λίνα; Η Σέσι είμαι, η βοηθός της Ρεμπέκα». Ωχ! Πώς έφτασε εδώ πέρα τόσο γρήγορα; Τα γραφεία της Upgo απέχουν τουλάχιστον είκοσι λεπτά με το μετρό από τα κεντρικά της Selmount. «Πωπω, Λίνα, τι χάλια είναι αυτά!» λέει η Σέσι.Μπαίνει κι αυτή στον τηλεφωνικό θάλαμο και μου τρίβει τον ώμο κάνοντας εκνευριστικούς κύκλους με το χέρι της. «Καημέ- νουλα! Κλάψε, άσ’ το να ξεσπάσει». Στην πραγματικότητα, δεν κλαίω. Εκπνέω αργά και κοι- τάζω τη Σέσι που φοράει ένα φόρεμα υψηλής ραπτικής κι ένα ιδιαίτερα κεφάτο χαμόγελο και θυμίζω στον εαυτό μου για εκατοστή φορά πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει αλλη- λεγγύη μεταξύ των γυναικών στη δουλειά. Πραγματικά, είναι κάτι που πιστεύω ακράδαντα. Είναι ο κώδικας βάσει του οποίου ζω κι έτσι έχω σκοπό να φτάσω στην κορυφή. Αλλά οι γυναίκες, ξέρετε, είναι κι αυτές άνθρωποι και με- ρικοί άνθρωποι είναι απλώς απαίσιοι. «Τι μπορούμε να κάνουμε για σένα, Σέσι;» ρωτάει ηΜπι με σφιγμένα τα δόντια.