Η άνοιξη του Σύμπαντος: Τα πρώτα βήματα και η εξέλιξή του

38 | Η άνοιξη του Σύμπαντος νταν από μια αρχιτεκτονική τάση που ήθελε τους τόπους αυτούς ακάλυπτους και ανοιχτούς. Έτσι, τους δινόταν η ευκαιρία κατά τη διάρκεια της νύχτας να ατενίζουν τον ουρανό σ’ όλο του το μεγαλείο, κάτι που εμείς οι κάτοικοι των σύγχρονων πόλεων δεν μπορούμε να κάνουμε με ευκολία. Κι ενώ όλο αυτό το εξαίσιο μεγαλείο του ουρανού οδηγούσε κάποιους άλλους λαούς σε λατρευτικές και δεισιδαίμονες αντιλήψεις, οι Έλληνες οδη- γήθηκαν στον διαλογισμό και στη γέννηση της κοσμολογίας. Μ’ αυτό τον τρόπο γεννήθηκε και η επιστημονική μέθοδος που εξελίχτηκε σιγά σιγά σ’ ένα πανίσχυρο όργανο της σύγχρονης έρευνας. Σε πολλά μάλιστα σημεία, οι σημερινές μας γνώσεις πλη- σιάζουν πάρα πολύ τις πρωταρχικές παρατηρήσεις των αρχαίων Ελλήνων. Ο Θαλής ο Μιλήσιος (περ. 624-546 π.Χ.), για πα- ράδειγμα, ήταν ο πρώτος που το 556 π.Χ. υποστήριξε ότι το φως της Σελήνης δεν ήταν τίποτε άλλο από το φως του Ήλιου που αντανακλούσε πάνω της. Άρα και η Σελήνη είναι ένα γε- ώδες σώμα, η οποία φωτίζεται από τον Ήλιο, είναι δηλαδή ένα σώμα ετερόφωτο. Ακούγεται απλό ίσως για τα δεδομένα της σημερινής εποχής. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι εμείς έχουμε σήμερα βοηθούς τα τηλεσκόπια και τους δορυφόρους μας, ενώ ο Θαλής είχε μόνο τα μάτια και το μυαλό του για να μελετήσει τους κύκλους της Σελήνης. Άλλωστε και ο Αριστοτέλης, και ο Πλάτωνας, αλλά και αρ- κετοί ακόμα φιλόσοφοι θεωρούν τον Θαλή τον πρώτο φιλό- σοφο της Ιστορίας, ενώ αναγνωρίζεται επίσης και ως ο πρώτος