Η άνοιξη του Σύμπαντος: Τα πρώτα βήματα και η εξέλιξή του

36 | Η άνοιξη του Σύμπαντος «Και η Γη γέννησε πρώτα ίσον μ’ αυτή τον Ουρανό που ’ναι γεμάτος άστρα, να την καλύπτει από παντού τριγύρω και να ’ναι έδρα των μακαρίων θεών παντοτινά ασφαλής. Γέννησε και τα όρη τα ψηλά, τις όλο χάρη κατοικίες των θεών Νυμφών που κατοικούνε στα βουνά τα φαραγγώδη, μα και το πέλαγος το άκαρπο γέννησε που ορμάει με το κύμα, τον Πόντο, δίχως ζευγάρωμα ευφρόσυνο. Κι έπειτα ξάπλωσε με τον Ουρανό και γέννησε τον Ωκεανό το βαθυ- δίνη τον Κοίο, τον Κρείο, τον Υπερίονα, τον Ιαπετό, τη Θεία, τη Ρέα, τη Θέμιδα, τη Μνημοσύνη, τη χρυσοστέφανη τη Φοίβη και την εράσμια Τηθύ. Μαζί μ’ αυτούς γεννήθηκε, πιο νέος απ’ όλους, ο δολοπλό- κος Κρόνος, ο πιο δεινός απ’ τα παιδιά. Και το γονιό του το θαλερό εχθρεύτηκε». [μετάφραση Σταύρου Γκιργκένη, Εκδόσεις Ζήτρος, 2001] Αν και ορισμένες αρχαίες δοξασίες υποστήριζαν ότι «τίποτα δεν μπορεί να δημιουργηθεί από το τίποτα», πολλοί λαοί έβλε- παν τη δημιουργία του κόσμου «εκ του μηδενός» (creatio ex nihilo), όπως μπορούμε να δούμε στο πρώτο βιβλίο της «Γένε- σης» αλλά και στους Αιγύπτιους, τους Έλληνες, τους Μάγια και