Η Ανεμώ και το Σπασικλάκι (Διαβάζω ιστορίες)

κι τοσοδά! Εγώ το σκάκι το σιχαίνομαι! Είμαι εκεί καθισμένη τόση ώρα και το λιγότερο που παθαίνω είναι που αρχίζουν να τρέμουν τα δάχτυλά μου και το σαγόνι μου αρχίζει να χορεύει τσιφτετέλι. Κι ενώ κάθομαι στην καρέκλα, φαντάζομαι πως είμαι ξυπόλυτη και τα πόδια μου δεν πα- τάνε στην ξηρά, μα πετάνε πάνω από τα κύ- ματα, και τα μαλλιά μου ανεμίζουν στον αέρα, και τα χέρια μου ιδρώνουν, επειδή κρατάω σφιχτά τη μάτσα, και το στόμα μου μυρίζει θαλασσινό αλάτι, και διασχίζω με την ιστιο- σανίδα μου… – ΜΑΤ, με ξυπνάει και με σκουντάει ο αντί- παλός μου ο Σάκης (Θανάσης, Θανασάκης, Σάκης). ΜΑΤ! μου φωνάζει, λες και με νοιάζει! Το μόνο που με νοιάζει είναι που το ρολόι απέναντί μου λέει πως έχω ακόμα μία παρτί- δα μαρτυρικού σκακιού. Τυχερός ο Λάκης με τους φανταστικούς γονείς του. Σήμερα έχει μάθημα, και θα ανοιχτούν για τα καλά… 10