Η ανατροπή

N I KOΣ ΘΕΜΕ ΛΗΣ 28 μένη απ’ τον λαιμό μέχρι τις γάμπες, την πέτσινη βαλίτσα του καταταλαιπωρημένη απ’ τα πολλά ταξίδια, την προ- τιμούσε έτσι για να μη γεμίζει το μάτι κανενός, το δισάκι του στον ώμο μέσα από τη γούνα και περασμένο κάτω απ’ τη μασχάλη να φουσκώνει ελαφρά στο μέρος της καρδιάς, έκλεισε πίσω του την πόρτα του πανδοχείου. Από το τράνταγμα το κρεμαστό κουδούνι της ήχησε δυ- νατά στην ερημιά του δρόμου και ξύπνησε κάποιες δεκα- οχτούρες που κούρνιαζαν στις απέναντι μαρκίζες. Παρέα για περισσότερη σιγουριά μ’ έναν έμπορο από το Κρούσοβο, που έμενε στο πανδοχείο, τα είχαν κανο- νίσει από μέρες, ξεκίνησαν με οδηγό τη διαίσθηση ψά- χνοντας σαν τυφλοί μες στην ομίχλη, να φτάσουν στο λιμάνι. Ανάλογα ντυμένος και αυτός, με δυο μικρούς μπόγους, τον έναν στο δεξί, τον άλλον στο αριστερό του, μα φλύαρος από πρωίας. Φλύαρος σε μια γλώσσα αχταρ- μά από ρωμαίικα, τουρκαρβανίτικα και βλάχικα, που ενοχλούσε τον Ευάγγελο, πάντα υπερήφανο για τα ελλη- νικά του. Γι’ αυτό και μόλις αποκρίθηκε ότι δεν ήξερε, ότι δεν είχε ακούσει τίποτα για την παραίτηση του Ιωα- κείμ, εισέπραξε την περιφρόνηση του Ευάγγελου με μια φράση: «Δεν με εκπλήσσει!». Από τον κάτω δρόμο ερχό- τανε ο θόρυβος που κάναν στα ψαράδικα οι πρώτοι που πιάνανε δουλειά. Ψαράδες, χαμάληδες, λιμενεργάτες, του μεροκάματου οι κωπηλάτες. Από την άλλη, πόντικες τε- τράπαχοι με το που χάραζε τρέχανε να κρυφτούν σε τρύπες και λαγούμια. Η μέρα έδειχνε να έχει ξεκινήσει κι ας ήτανε ακόμη νύχτα.