Η ανατροπή

Η ΑΝΑ Τ ΡΟΠΗ 27 δισταγμό να ειδοποιήσουνε, να ρωτήσουνε την άλλη ενο- ρία, κι η απάντηση δόθηκε αυθόρμητα. Δεν πίστευε μήτε ο ίδιος ότι οι Σέρβοι θα γνώριζαν κάτι παραπάνω, αλλά μια τέτοια αφορμή μπορεί να έφερνε Ρωμιούς και Σέρ- βους λιγάκι πιο σιμά. Για να μιλήσουν ακόμα και γι’ αυτό το ζήτημα, χρειαζότανε προσπάθεια μεγάλη. Πάνω από εκατό χρόνια οι δύο κοινότητες έτρεφαν ανάμεσά τους, άλλοτε βουβά κι άλλοτε στα φανερά, τους αντα- γωνισμούς, τις τριβές, τη φαγωμάρα. Κι ήταν αυτή η φαγωμάρα η κύρια αιτία που έκοψε τους Ορθόδοξους στα δύο και μάζεψε τους Σέρβους στον Αϊ-Σπυρίδωνα και τους Ρωμιούς στον Αϊ-Νικόλα. Σε τρία τετράγωνα απόσταση δύο λαμπρές εκκλησίες της Ορθοδοξίας, χτι- σμένες έτσι, σαν να ’χανε η μία στην άλλη την πλάτη γυρισμένη και η Ορθοδοξία στα δύο κομμένη. Μαζί μ’ αυτήν και οι πιστοί της. Ο Άγιος Σπυρίδωνας ήταν κλειστός. Δεν βρήκανε κα- νέναν να μιλήσουν. Το κρύο τούς πιρούνιαζε κι ο Ευάγ- γελος πρότεινε να πάνε να πιούνε κάτι στου Τομαζαίο, δεν ήταν μακριά, σίγουρα θα βρίσκαν τέτοια ώρα άδεια καμιά γωνιά. Μα και ο Τομαζαίο είχε πια κλείσει. Το ψάξιμο δεν είχε νόημα, μήτε η περιπλάνηση στους δρόμους της Τεργέστης. Ένιωσε κουρασμένος. Χωρίσανε σφίγγο- ντας τα χέρια με ένα «καληνύχτα», απότομα σχεδόν, έτσι όπως γνωρίστηκαν μες στο σκοτάδι του Αϊ-Νικόλα. Χαράματα της επομένης, η ομίχλη αδιαπέραστη στα τρία μέτρα, ο Ευάγγελος Σιατζιστιανός με το καλπάκι του κατεβασμένο ίσαμε τα φρύδια, τη γούνα του κουμπω-