Η Αγκάθα στο Οριάν Εξπρες

17 Η A Γ Κ Α Θ Α Σ Τ Ο Ο Ρ Ι A Ν Ε Ξ Π Ρ E Σ Ηφίλη και βοηθός της, η Σάρλοτ, ήρθε να την αποχαι­ ρετήσει. Πίστευε ότι δεν ήταν συνετό για μια γυναίκα να ταξιδεύει μόνη της στη Μέση Ανατολή, ήξερε όμως την Aγκάθα αρκετά καλά, ώστε να μην κάνει οποιαδήποτε συζήτηση πάνω σ’ αυτό το θέμα. Καθώς την αποχαιρε­ τούσε, συμβούλεψε τη φίλη της να προσέχει τους άντρες που θα συναντούσε ενδεχομένως στη Βαγδάτη. «Να προσέχεις» της είπε. «Ξέρεις ότι αυτά τα γαλανά σου μάτια θα κάνουν τους άντρες να γυρίζουν το κεφάλι να σε κοιτάξουν». Η Aγκάθα χαμογέλασε όταν είδε τη φίλη της να προ­ σπαθεί, με ευγενικό και αδέξιο τρόπο, να την κάνει να νιώσει καλά. Την ημέρα του γάμου της –που της φαινόταν σαν να είχαν περάσει από τότε εκατοντάδες χρόνια– ο Άρτσι τής είχε πει ότι τα μάτια της ήταν υπέροχα, σαν τον ουρανό όταν πετάς πάνω από τα μαύρα σύννεφα. Μετά το μυστήριο, καθώς έβγαιναν από την εκκλησία, έσφιξε το χέρι της και της είπε: «Θα μου υποσχεθείς κάτι ακόμα; Θέλω να μου υποσχεθείς ότι πάντα θα είσαι όμορφη». Θυμήθηκε ότι γέλασε και ότι τον φίλησε, με τα δάχτυ­ λά της να διασχίζουν την απόσταση της καρδιάς της. «Παρ’ όλα αυτά θα με αγαπούσες το ίδιο αν δεν ήμουν όμορφη, έτσι δεν είναι;» του είπε. Το χαμόγελό του χάθη­ κε καθώς απαντούσε: «Πιθανόν… Πιθανόν να σε αγα­ πούσα. Αλλά δεν θα ήταν εντελώς το ίδιο». Κατά κάποιον τρόπο αυτή η υπόσχεση δεν τηρήθηκε. Τι ήταν αυτό, αναρωτιόταν, που τον έκανε να σταματήσει να τη θεωρεί όμορφη; Το γεγονός ότι απέκτησε παιδί;