Human Net

HUMAN NET | 11 Μετά, κάνοντας ένα βηματάκι πιο μέσα, είπε σε εμάς ότι από σήμερα θα είχαμε έναν καινούριο συμμαθητή με τον οποίο ήταν σίγουρος ότι θα γινόμασταν καλοί φίλοι. «Και πού το ξέρεις εσύ;» του ξέφυγε δυνατά του Αντρέα και ο διευθυντής τού είπε να κατέβει μαζί του στο γραφείο για να συζητήσουν. Έτσι κάνει ο διευθυντής, δε φωνάζει, μόνο συζητάει και συνήθως συζητάει με τις ώρες – αυτή τη φορά θα είχε πολλά να πει, γιατί τον Αντρέα δεν τον είδαμε πριν από το επόμενο διάλειμμα. Ύστερα ο διευθυντής πήγε στην πόρτα και, κοιτάζοντας έξω στον διάδρομο, είπε στον Λεω­ νίδα που δεν είχε ακόμη φανεί: «Έλα, Λεωνίδα, εδώ είναι η τάξη σου, παιδί μου». Είκοσι τρία ζευγάρια μάτια καρφώθηκαν στο άνοιγμα της πόρτας για να δουν τον Λεωνίδα. Το δικό μου βλέμμα κόντευε να φτάσει στο ταβάνι, τόσο ψηλό τον περίμενα. Όταν εμφανίστηκε ο Λεωνίδας, χρειάστηκε να κατεβάσω πολύ το βλέμμα μου για να τον κοιτάξω στα μάτια. Ναι, δε θα το πιστέψετε, αλλά ήταν κοντός. Πιο κοντός κι από μένα, που είμαι τελευταίο μπόι. Ο Αντρέας, που είχε ση­ κωθεί για το γραφείο, φούσκωσε τις πλάτες του δίπλα απ’ τον αδυνατούλη Λεωνίδα και με αέρα παγκόσμιου πρω­ ταθλητή ακολούθησε τον διευθυντή στην έξοδο. Προτού αποχωρήσει έκανε κάτι φιγούρες στο κοινό και βγαίνοντας βρόντηξε και την πόρτα.