Human Net

Χωρίς δόρυ κι ασπίδα Τ ην άλλη μέρα περιμέναμε με περιέργεια τον καινού­ ριο. Είχε τελειώσει η ορθογραφία και αυτός ακόμη να φανεί. «Θα έρθει την τρίτη ώρα, όταν θα έχουμε ιστορία» μας ενημέρωσε η δασκάλα, που δεν την είχαμε αφήσει σε ησυχία απ’ το πρωί. Ένα ανόρεχτο «ααα…» απλώθηκε στην τάξη και έσβη­ σε άδοξα. «Γιατί; Με τα πόδια θα έρθει από τη Σπάρτη;» μουρ­ μούρισε από πίσω μου ο Αντρέας και χασκογέλασε. Μαζί μ’ αυτόν χασκογέλασε και ο Σωτήρης, ο διπλανός του, αλλά η δασκάλα δεν τους άκουσε. Όταν μπήκαμε για ιστορία, χτύπησε επιτέλους η πόρτα. «Ναιαιαιαιαι;» απαντήσαμε όλοι μαζί και ο διευθυντής εμφανίστηκε χαμογελαστός στην πόρτα. «Ήρθε ο νέος σας μαθητής!» ανακοίνωσε στη δασκάλα.